[zaloguj się]
[pdf]

KRĘCENIE (3) sb n

kręcenie (3), [krączenie, kręczenie].

Pierwsze e jasne (Cn pochylone), końcowe z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg
N kręceni(e)
G kręceniå
A kręceni(e)

sg N kręceni(e) (1). ◊ G kręceniå (1). ◊ A kręceni(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Obracanie, zawracanie, wirowanie; circinatio, circulatio, circumactio, circumactus, circumductus, circumrotundatio, contorsio, conversatio, conversio, conversus, rotatio, rotundatio, vertigo, versatio, versura Cn (3): Gurges Wir/ głebokość kręcenie wody w rzekách. Mącz 150b; Calep 423a.
Wyrażenie: »kręcenie w głowie« (1): A cożći zá roſkoſzy twe czukrowáne iedlá [...] przynioſą? [...] Naprzod gniew Boży. Potym Artetikę. Sciátykę/ Pedogrę/ Pleurę/ kręcenie w głowie iáko ſzalonym/ prętka ſtároć/ y ośiwienie RejPos 138v.
[W przen:
Wyrażenia: »kręczenie na sercu« = nudności: (nagł) Náprzećiwko brzydzeniu/ á cżcżeniu y kręcżeniu ná ſercu [sklonnoſci ku wraczaniu FalZioł V 42v]. (‒) Weźmi gwoździkow tártych/ day dźiećięćiu z cżymkolwiek zieść. SienHerb 472 (Linde błędnie: kręcenie).

»krączenie na wątrobie« = nudności: Nausea, vnluſt/ eckel/ wiederwille. Pol, przikrość/ brzidkość/ brzidliwość/ krączenie na wątrobie. Volck 401 (Linde).]

Cf KRĘCIĆ, 2. KRUCZENIE

MB