[zaloguj się]
[pdf]

KRZEWIE (4) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe z tekstów nie oznaczających é oraz -é (Cn oba e pochylone).

Fleksja
sg
N krzewi(e)
A krzewi(e)
L krzewiu

sg N krzewi(e) (2). ◊ A krzewi(e) (1). ◊ L krzewiu (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Coll. od „krzew”; zarośla, krzaki; ferula Mącz; frutex Cn (4): Ferula, Chróſt/ dębicá/ krzewie álbo palicá wiele członków álbo ſeków máyąca á we wnątrz drzeniowáta yákoby bes z których palice do podpirániá czinią Mącz 125a; Pawy lepiey y rychley wylęże kokoſz/ y łácwiey ie Dworká vchowa/ niż przy pawicy: bo álbo zdźicżeią/ álbo w krzewiu/ nádążyć zá nią nie mogąc/ poginą. GostGosp 122.
Wyrażenie: »gęste krzewie« (1): Iuż ſię cżołga na brzuchu/ kryie ſię zá pniewie/ Zá págorki/ zá drzewá/ y zá gęſte krzewie KlonWor 5.
Szereg: »krzewie albo krzewina« (1): Retae arbores quae ex ripis fluminum eminent, aut in alveis ipsorum stant, Krzewie álbo krzewiná chróſt ná brzegách álbo też w ſámicách rzék roſtąca. Mącz 354a.

Synonimy: chrościna, zarośla.

Cf KIERZ, KRZAK, KRZE, [KRZEW], KRZEWINA

IM