KSIĘŻY (15) ai
kś-, kſ- (10), kx- (1), x- (4).
Fleksja
sg |
m | N | księży |
f | N | księżå |
n | N | księż(e) |
G | księż(e)go |
G | |
G | księż(e)go |
A | |
A | księżą |
A | |
pl |
N |
subst |
księż(e) |
D |
księżym |
A |
subst |
księż(e) |
L |
księżych |
sg m N księży (1). ◊ [G księż(e)go.] ◊ f N księżå (2). ◊ A księżą (1). ◊ n N księż(e) (1). ◊ G księż(e)go (1). ◊ pl N subst księż(e) (3). ◊ D księżym (1). ◊ A subst księż(e) (2). ◊ L księżych (3).
Sł stp notuje, Cn s.v. kapłański, Linde XVI – XVII w.
Przymiotnik od „ksiądz” lub „księża”;
sacerdotalis Calep, Cn; sacrificalis Cn (15):
Sacerdotalis [...] Quod ad sacerdotem pertinet [...] ‒ Kſięzy, popowski. Calep 937a.
1.
Od znacz. ‘duchowny, kapłan katolicki’ (11):
a.
Należący do księży; dla księży przeznaczony (4):
OrzRozm I;
gánimy też Rzymſką náukę o Pokućie/ ktora więcey pożytkom Kśiężym/ á niżli duſzam ludzkiem ſłużyłá. WujJudConf 91v.
W połączeniu szeregowym (1): ieslibysmy [...] Zołnirze iakie przeciw nieprzyiacielowi wywiedli tedy onym leze nigdzie niedawać, na Imieniach ani naszych [królewskich], Xięzych, Biskupich, ani Slacheckich ActReg 44.
Wyrażenie: »dziesięciny księże« (1): Choć dźieśięćiny Xięże wytykamy KlonFlis C4.
b.
Przez księży uczyniony, wyrażony, sprawowany (5):
Spowiedz v ołtarza kxięza. KrowObr 195 marg;
OrzRozm H4;
nie tuſzę áby co potężnieyſzego/ Papieſcy forytarze/ zá ſwym Papieżem przywieść mogli. [...] Położywſzy tedy iuż porządnie Xięże árgumentá/ iuż com ia [...] przećiwko temu mowił [...] przypomináć będę. NiemObr 30.
Wyrażenie: »godziny księże« = modlitwy brewiarzowe odmawiane w określonych godzinach (2): o śpiewániu y o godźinách kośćielnych álbo kśiężych. [cf Godźiny kośćielne álbo Paćierze Kśiężey/ ktore zową horas Canonicas WujJudConf 186v] WujJud 183 [idem] B6v.
Szereg: »kościelny albo księży« (2): WujJud B6v, 183 cf Wyrażenie.
c. Właściwy księżom (1): rzadko tho dźiá naydźieſz/ áby kthory Kśiądz vbogą dźieweczkę zá mąż wydał/ áby Rzemieśniká záłożył/ áby młodźieńcá ná náukę poſłał [...] ná ſkárbiech ſwych iáko Smokowie leżą (marg) Kśięże Lákomſtwo. (‒) OrzRozm H2 marg.
d. Wchodzi w skład derywatu kompleksowego od wyżenia: »księże beneficyja (a. dobra, a. godności)« (1): tu możeſz włożyć Xiężą Simonią: Bo ktory ſię łákomiec báwi świętokupſtwem Ten ſię też brzydkim będzie báwił świętołupſtwem. KlonWor 15.
2. [Od znacz. ‘kapłan w religiach starożytnych’: należący do kapłanów: Kupił tedy Iozeph wſſyſtkę ziemię Eyptſką [...] A podał ią Fáráonowi [...] procż imienia kxężego [!] [praeter terram sacerdotum]/ kthore im był Krol dárował [...] Od tegoz cżáſſu [...] krolom piątą cżęść płácą [...] chybá ziemie Kápłáńſkiey Leop Gen 47/22 (Linde).]
3.
Zestawienie w funkcji nazwy botanicznej:
»księże jajka, jajca« = Orchis sp., storczyk; bliżej nieokreślony gatunek; bylina z rodziny storczykowatych (Orchidaceae); w dawnej medycynie ludowej qatunki z tego rodzaju uchodziły za srodki erotyczne (afrodisiaka) (2 : 1): Melium ‒ Kſięze iaica [...] Alio nomine Satyrion rubens appellatur Calep 649b; Prosedamum [...] Huic morbo rustici medentur genere satyrii, quod crataegonon appellatur. ‒ Kſięzeiayka. Calep 864a; Satyrion [...] Vulgus Testiculum sacerdotis appellat [...] Kſyęze iayka, lyſye iayka. Calep 949a.
Synonimy: 1. duchowieński, kapłański, popowski; 2. kapłański; 3. »lisie jajka«.
Cf [KSIĘSKI]
MK