[zaloguj się]
[pdf]

KTOKOLWIE (10) pron

W pisowni łącznej [w tym: z wstawioną partykułą „-ć-” (1)] (7); rozłącznej [w tym: rozdzielone partykułą „by”(1)] (3)

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w ktokolwiek).

Fleksja

N ktokolwie (8). ◊ G kogokolwie (2).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Zaimek kto” w połączeniu z partykułą uogólniającą „-kolwie”; każdy, kto; kto tylko; qui, quisquis PolAnt, Vulg.
Względny (10):
1. Wprowadza bez zapowiednika, zawsze w antepozycji zdanie podrzędne [w tym: podmiotowe (6), dopełnieniowe (1)] (7): Kto kolwie da korczag wody/ wymię boże nieſtraćy zaplati ſwey [PolAnt Mar 9/41 [40]]. SeklKat F4v; ktokolwie rzecze bratu Racha/ albo ſzalencze/ godzien ieſt ſądu [PolAnt Matth 5/22] SeklKat Iv; poznał że miał pánowánie Nawyſzſſy w kroleſthwie ludzkim/ á kogokolwie będzie chćiał wzbudzi nád nim Leop Dan 5/21, Lev 24/16, Mar 10/11, 14/44; BudNT Mar 9/36.
2. W odniesieniu do zaimka jako podmiotu lub dopełnienia zdania nadrzędnego wprowadza w antepozycji zdanie podrzędne określające bliżej osobę przez ten zaimek wyrażoną (3): BielŻyw 96; ktokolwie/ iedno ſtákich dziathek prziymie w imię moię/ then mnie prziymuie. Leop Mar 9/36, 4.Reg 11/15.

Cf KTOKOLE, KTOKOLI, KTOKOLWIEK

KK