« Poprzednie hasło: KUFA | Następne hasło: [KUFELEK] » |
KUFEL (65) sb m
kufel (49), kofel (16); kufel Mymer1, RejKup (3), ModrzBaz, GliczKsiąż (3), OrzRozm, GórnDworz, RejPos, WujJud, PaprPan, StryjKron (3), KochFr (2), WerGośc (5), BielSjem, KochPieś (3), PudłFr (4), BielRozm (2), Calep (4), GostGosp, RybGęśli, GrabPospR, PowodPr, VotSzl, KlonWor (3); kofel GroicPorz, RejWiz (4), Prot (2); kufel: kofel BielSat (1 : 1), RejZwierc (1 : 6), BielSpr (2 : 2).
-f- (53), -ff- (11), -ph- (1).
e jasne; kofel z tekstow nie oznaczających ó.
sg | pl | |
---|---|---|
N | kufel | kufle |
G | kufla | |
A | kufel | kufle |
I | kufl(e)m | kuflmi, kuflami |
L | kuflu | |
V | kuflu |
sg N kufel (17). ◊ G kufla (11). ◊ A kufel (12). ◊ I kufl(e)m (9). ◊ L kuflu (9). ◊ V kuflu (2). ◊ pl N kufle (1). ◊ A kufle (1). ◊ I kuflmi (2) RejWiz, RejPos, kuflami (1) PudłFr.
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
- Naczynie z jednym uchem do picia wina lub piwa
(65)
- Przen
(21)
- a) Picie trunków, pijaństwo (19)
- b) Człowiek pijanica, pijak (2)
- Przen
(21)
kufel czego (4): ktorzy ſnadź zá koffel piwá á zá parę groſzy przyſyęgliby iż Bogá niemáſz ná niebie GroicPorz z; y wypije mu ná ofiárę kufel piwá wzęby viąwſzy á dopiero zá nim wſzyſcy piją. StryjKron 161, 161; WerGośc 235.
W połączeniach szeregowych (2): RejWiz 167; [urzędnik powinien] opatrzyć cżego dom doſtátecżny potrzebuie: ſtoły/ łáwki/ konwie/ kufle/ ſklenice/ lichtarze/ niecki/ korytá/ ⟨f⟩áſki/ kubki/ łáncuchy żelazne/ łożá/ około wrot żelázá/ y inne ſtátki domowi potrzebne GostGosp 10.
W charakterystycznych połączeniach: kufel brudny (2), śmierdzący (2); kufel piastować (2).
»kufel pełny« (1): Gdy kufel pełny w ręku/ á w nim z potrzéb grzanek: Dopiwſzy go/ zágrayże/ moy dudaſzku/ w tanek. PudłFr 64.
»rogaty kufel« (1): Picarium. Kifernbock. Rogati kuffel. Mymer1 41.
»kufel sosnowy [= z drewna sosnowego]« (1): Spieſzyſz ſye/ byś nie zmieſzkał [...] kuflá ruſzyć ſoſnowégo. PudłFr 55.
»kufel szeroki« (1): Capedo. Vas in sanctis usitatum a capiendo dictum ‒ Kuffel ſzeroky. Calep 160a.
»kufel wydrożony [= ozdobiony, rzeźbiony]« (1): Miáſto kśiąg/ poday ty mnie kufel wydrożony/ Winem ſtárym y ſmácznym czyśćie nápełniony PudłFr 52.
»na kufel, kufla patrzyć« (1 : 1): GliczKsiąż L8v; ći ktorzy kuflá pátrzą/ y kołácye ſpráwuią/ będą wyniſzcżeni [quia vacantes potibus et dantes symbola consumentur Vulg Prov 23/21]. WerGośc 215.
»kufla ruszyć« (1): PudłFr 55 cf »kufel sosnowy«.
»siedzieć przy kuflu, około kufla, z kuflem« = spędzać czas na pijaństwie [szyk zmienny] (1 : 1 : 1): GliczKsiąż G7; BielSpr 37; Vpominam też ćiebie co ſię boiſz Woyny [...] Twoiá to rzecz podobno z Koflem w Kárczmie ſiedźieć Prot C3v.
»w głębokim koflu topić [kogo]« = częstować dużą ilością trunku (1): Ale rádzę z tym Gosćiem ábysćie mniey pili/ Zebysćie go w głębokim Koflu nie topili. Prot C3v.
Personifikacja (1): podiąć ták wielkie męki dobrowolnie y ćięſzkośći muśiſz/ y dla páná kuflá/ Bogá ſtworzycielá ſwego/ zdrowie/ y pieniądze ſtráćić? WerGośc 227.
Żart. o dużym naczyniu gospodarskim z trzema uszami (1):
»kuflem dokazywać« = pić trunki (1): Skoro trochę podrośćie kuflem dokázuie BielSjem 21.
»kofla dopaść« (1): Ale nic náſz pewnie o tych pocżątkoch nie myſli/ kiloby gdzie znowu koflá dopadł. RejZwierc 134.
»kuflem [kogo] pokonać« = doprowadzić do upicia się kogoś (1): Gdy goſpodarz obżercá/ kuflem go [gość] pokona: Iuż tám cnotá domowa będźie przewierniona. KlonWor 59.
»na kuflu noce trawić« (1): ná koſtkách y kuflu długie nocy trawią ModrzBaz 42v.
»kuflem się tytułować« = mieć pijaństwo jako jedyny tytuł do chwały (1): [trudno] ſtan rycerſki rycerſtwem názwáć/ bo ſię teraz duze [!] rolą Gdańſkiem y handlem á boday nie kuflem/ po więtſzey cżęśći titułuie GrabPospR Nv.
»kufel, (albo) karta« (3): Koffel/ Kártá/ ſpolne zwády wſzyſtko złe przywodzą. BielSpr b2v, b2v; ſyn ſzláchecki [...] Lepiéy kuflá świádómy/ álbo kart piſánych KochPieś 2.
»kostki i kufel« (1): ModrzBaz 42v cf »na kuflu noce trawić«.
Synonim: kubek.
Cf WYDMIKUFEL
JB