Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KULASIK]

Następne hasło: [KULBAKI] »

KULAWY (7) ai

kulawy (5), kulhawy (2); kulawy Mymer¹, BielKron, Mącz (2), BielSat; kulhawy HistRzym, Calep.

a jasne.
Fleksja

sg

m N kulawy

A kulaw(e)go

pl

N m pers kulawi

G kulawych

sg N m kulawy (4). ◊ A kulaw(e)go (1). ◊ pl N mpers kulawi (1). ◊ G kulawych (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVIII w.
Znaczenia
1. Taki, który ma kalekie nogi, utrudniające chodzenie (6)
a. W funkcji rzeczownika (1)
2. n-pers (1)
1. Taki, który ma kalekie nogi, utrudniające chodzenie; claudus Mymer¹, Calep, Cn; compernis, flexipes Mącz; neutro pede utilis Cn (6): Mymer¹ 24; przywiedli mu kuláwego cżłowieká/ ktory nigdy ná nogach nie poſtał BielKron 464; Compernis, Który długie nogi ma/ Nogay/ Kuláwy/ álbo Koſlawy Mącz 62h; Flexipes, qui flexos pedes habet, Krziwonogi/ Szpotáwy/ Kuláwy. Mącz 129d; Calep 205a.
a. W funkcji rzeczownika (1): A wnetki wezwawſzy vbogich/ niedoſtáthecżnych/ ſlepych y kulháwych/ á przed onym kowalem rozłomił on krepel HistRzym 121v.
2. n-pers (1): Miedzy nimi w poſwarku dwánaśćie ich ſiádło. [...] On Gnoieńſki Oboźnik/ kulawi Szymkowie. BielSat H.
Synonimy: chromy, krzywonogi.
JB