[zaloguj się]
[pdf]

KUŁAĆ (3) vb impf

kułać (2), kulhać (1); kułać HistRzym (2); kulhać RejZwierz.

Fleksja
praet
sg
3 m kułåł

praet 3 sg m kułåł (1). ◊ part praes act kułając (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: kuleć s.v. kulawić.

Kuleć, chromać, utykać na nogę (3): A ow by też kulháiąc/ ſłábo ſie pokwápił. RejZwierz 115; z przygody zábieżał mi ten lew kułáiąc/ á ia zſiadſzy z koniá wyiąłem mu tam z nogi iego y ránem vzdrowił. HistRzym [118].
W przen (1): Lew kułáiący/ ieſtći rodzay cżłowiecży/ ktory przez grzech pirwego oycá kułał HistRzym [118].

Synonim: chromać.

Formacja współrdzenna: kułać się.

Cf KUŁAJĄCY

JB