Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KURNIK

Następne hasło: KUROPAS »

KURNY (2) ai

Fleksja

sg
m	N	kurny
m	A	kurny

m sg N kurny (1). ◊ A kurny (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Przymiotnik od „kur” ‘samiec kury domowej’ (1)
2. Przymiotnik od „kur” lub „kura” albo „kury” [= koguty i kury razem wzięte] ‘ptak domowy’ (1)

1. Przymiotnik od „kur” ‘samiec kury domowej’ (1):

Wyrażenie przyimkowe: »w kurny krzyk« = w czasie piania kogutów (1): Y ſtáło ſie trzećiey nocy gdy w kurny krzyk wſtał z łożá á pátrzał w niebo vźrzał miedzy gwiazdámi páná Iezu Kryſtá HistRzym 76v.

2. Przymiotnik od „kur” lub „kura” albo „kury” [= koguty i kury razem wzięte] ‘ptak domowy’ (1):

Wyrażenie: »kociec kurny« (1): Gallinarum [!]. eyn huner haus. Koſzyec [lege kociec] kurny. Ornithrophium idem Murm 86.

Synonim: 1. koguci.

Cf 1. KUROWY, [KURZĘCY], KURZY