[zaloguj się]
[pdf]

KURP (13) sb m

-ṕ (1), -(p) (4).

Fleksja
sg pl
N kurp kurpie
A kurpie
L kurpiach, kurpi(o)ch

sg N kurp (5). ◊ pl N kurpie (4); -e (2), -(e) (2). ◊ A kurpie (2). ◊ L kurpiach (1) WerGośc, kurpi(o)ch (1) RejWiz.

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

Prymitywne obuwie chłopskie z niewyprawionej skóry lub łyka, sięgające do kostek, na drewnianej podeszwie; pero Murm, BartBydg, Mącz, Calep, Cn; carbatina Mącz, Calep, Cn; cothurnus BartBydg (13): Murm 155; BartBydg 36b, 112; Pátrz nie dawno on oracż ledwe w kurpioch chodził/ Iáko prętko gdyś racżył nędzęś mu nágrodził. RejWiz 126; wſiad [!] ná on koń oſiodłány w ſwoich łycżánych trzewikách (bo niechćiał innych obuć) (marg) Kurpie Krolewſkie. (‒) BielKron 319; Pero [...] Bóty chłopskie z skrowiey[!] skóry vczinione/ kurpie. Mącz 292c, 39b, 292c; Calep 164a, 786b [2 r.].

W charakterystycznych połączeniach: w kurpie ubrany (2); w kurpiach chodzić (2).

W przeciwstawieniu: »kurpie ... skornie« (1): ten do miáſtá ná káżdy targ chodźił w kurpiách/ á ná przedmieśćie przyſzedſzy/ w kąd [!] gdźie wlazł/ obuł ſię w ſkornie/ y oſtrogi przypiął/ miecż przypáſawſzy/ chodźił po targu WerGośc 223.

Szereg: »boty a kurpie« (1): Ná ſzkutę chodźić /ſypáć żyto/ kołem nápráwić / á boſo łádowáć. bo boty á kurpie wiele zboża vſzkodzą. GostGosp 92.

Synonimy: bot, obnożnek, obow.

Cf KURPIEL

JB