[zaloguj się]
[pdf]

KUŻA (2) sb f

kuża (2), [koża].

koża z tekstu nie oznaczającego ó.

Fleksja
sg pl
N koże
A kużę koże
I kużą

sg A kużę (1). ◊ I kużą (1). ◊ [pl N koże. ◊ A koże.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. koża.

Skóra (2): [Pożytek takiego źwierzyńcá ieſt niemáły [...] bowiem źwierzynę możeſz mieć ku iadłu [ ..] tákież j koże na ſzáty/ y ná inſze rzecży potrzebne ich ſkory tániey tobie przyydą. Cresc 1571 572, 54 (Linde).]
Przen: Obłudne nabywanie majętności, przy pomocy pozorów prawa:
Wyrażenie : »rysia kuża« (2): Ale ſię doſyć rzekło o chytrey náturze: Y o ſpráwách obłudnych/ y o liśiey ſkorze. Ktorą ták odpráwiwſzy/ zábawmy ſię zátym: Ryśią kużą y owym futrem cynkowátym. (nagł) III. CZESC thego Worká Iudaſzowego/ O SKORZE Y NATVRZE RYSIEY. (‒) KlonWor 63, **v.

Synonimy: futro, skora.

Cf KOŻEKRZYŁ

AK