[zaloguj się]
[pdf]

LATYNIN (23) sb m

latynin (20), łatynin (1), latynin a. łatynin (2); latynin : łatynin SienLek (20 : 1).

-ti- (21), -ty- (2).

a jasne.

Fleksja
sg pl
N latynin latynowie
G latynów

sg N latynin (1). ◊ pl N latynowie (12). ◊ G latynów (10).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Człowiek posługujący się językiem łacińskim, będący w kręgu językowym i kulturowym łaciny [Latinus Łac śr] (22): bo v látinów foemina, thák dźiewkę iáko y niewiáſtę známienuie SienLek T; Tułow/ v łátinów Corpus SienLek T2; A ták ſye tu okazáły cztery wilkośći/ według czworgá záczęćia/ ktoré látinowie Elementa rzékáią SienLek V v, 196, T [2 r.], T2v, T3v [3 r.], V v [2 r.] (22).
2. Człowiek wyznający wiarę chrześcijańską obrządku łacińskiego (1): [Rusacy] Laćinę lépak nie iedno zá Heretyki/ ále práwie zá pogány licżą/ á zwłaſzcża Moſkwicży/ ktorzy y to mieyſce gdzieby śiedział Látinin (ták oni zową) hebluią/ álbo wymywaią/ aby ſię tak od niego nie ſplugáwili. BudNT przedm bv.

Cf ŁACINNIK

KN