[zaloguj się]
[pdf]

LEGAWIEC (1) sb m

Oba e oraz a jasne.

Fleksja
sg
N legawiec
I legawc(e)m

sg N legawiec (1). ◊ [I legawc(e)m.]

Sł stp brak, Cn s.v. legart, Linde XVI w.

1. Len, próżniak, wałkoń; cubitor Mącz; cessator, piger, segnis, qui aetatem per ignaviam agit Cn: Cubitor, Legáwiec. Mącz 70b; [Legáwiec [piger] dla źimná oráć niechćiał: będzie thedy lećie żebrał Leop Prov 20/4 (Linde)].
2. [Pies myśliwski, wyżeł, który po wytropieniu zwierzyny nie goni jej, lecz zalega, dając tym znać myśliwemu: IEſt też na kuropatwy [...] drugi obycżaj łowienia ſieciami niemałemi z pomocżą pſa kthorego myſliwcy legawcem zową Cresc 1549 627.]

Synonim: 1. leniwy.

Cf LEGART, 2. LEGAT, LEGAWY

KN