[zaloguj się]
[pdf]

LEGUCHNO (12) av

leguchno (12), [lekuchno].

e oraz o jasne.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Intens. od „lekko”:
1. Nieznacznie, słabo, nie używając siły; ostrożnie, bez zbytecznego ruchu (11): A tak Iozeff z Nikodemem/ leguchno cialo iego [Jezusa] náſwiętſſé/ z wielką vcżliwoſcią ſpuſcili OpecŻyw [155]; Ma [baba] leguchno nogę ktorą ſie dziecię pocżęło rodzić: zaſię w matkę wepchnąć. FalZioł V 21c; potym wſtawſzy chodzić leguchno po gmachu albo po wſchodzie nagorę j na doł ſtępuiącz FalZioł V 20a, V 20c, 21b, d, 22d, 23b, 25v.
a. O lekarstwach: słabo działając (2): Też proch Trłycźy/ ſthrochą prochu cinamonowego [...] leguchno purguie flegmę s cżłowieka. FalZioł I 31b, I 9a.
2. Powoli (1): Poglądáy nábożná duſſo/ iakó leguchno ijdzie [Pan Jezus] chodem ſpratzowany OpecŻyw 49.
3. [Po cichu, dyskretnie: A straż niema ludzi trwożyć, ale lekuchno do hetmana, gdyby o czym czuli, ma dać znać. UstWojsk 1561/107.]

Cf LEGUCZKO

BZ