[zaloguj się]
[pdf]

LEIJA (20) sb f

leija a. legija (20).

Zawsze legi-.

Teksty nie oznaczają é; a pochylone.

Fleksja
sg pl
N leijå
G leij(e)j
A leiją leije
I leiją leijami
L leij(e)j

sg N leijå (7). ◊ G leij(e)j (2). ◊ A leiją (3). ◊ I leiją (3). ◊ L leij(e)j (2). ◊ pl A leije (2). ◊ I leijami (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Oddział wojska w starożytnym Rzymie liczący w zależności od okresu od okolo sześciu do około dwunastu tysięcy żołnierzy (20): Sſtánowiwſzy Woyſko tákie/ zwali to Legią/ wktorey bywáło ludźi wſzyſtkich dzieſięć tyſiąc okrom tych/ ktore oni zwáli auxiliares albo extraordinarii/ my zowiemy oſobne albo pośilecżne vffy BielSpr 10; Mogą też być [pieszy] ná dwoie rozdzieleni iáko y iezdni ná Legią/ to ieſt głowne woyſko/ y ná pomocniki co zową Auxiliares BielSpr 11; A ták w tey Legiey będzie ludźi wſzyſtkich pieſzych zbroynych 6100. Iezdnych 730. BielSpr 12, 11, 12 [4 r.], 13, 14v, 19, 29v; Rzymiánie [...] Prouincie Hetmánom ſwoim rozdawáli/ Gdzie z Legiámi Rzymſkiey przeſtrzegáli ſzkody StryjKron 56; Legiuncula, parva legio ‒ Małą legią, huffik. Calep 588b.
Wyrażenia: »leija mała« (1): Legia máła: miewáłá ludu w glownym woyſku ośm tyſiąc. BielSpr 10v.

»leija wielka« (2): Legia wielką [miała] dzieſięć tyſiąc krom pomocnikow y przydańcow. BielSpr 10v, 69.

Szereg: »leija albo (to jest) wojsko« [szyk 2 : 1] (3): ORdynek Woyſká álbo Legiey rozmáithy miewáli ná on cżás Rzymiánie. BielSpr 13v, 11, 12.

Cf LEIJON

KN