Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [LEPIESZNIK]

Następne hasło: LEPIK »

[LEPIEŻNIK sb m

lepieżnik, lepiesznik, lepiaśnik; lepiesznik SienHerb; lepieżnik : lepiaśnik UrzędowHerb.

Oba e jasne, a pochylone.

Fleksja

	sg
N	lepieżnik
L	lepieżniku

sg N lepieżnik. ◊ L lepieżniku.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII ‒ XVIII w.

Znaczenia

[bot. Petasites Mill.; roślina podobna do podbiału, z rodziny złożonych (Compositae), pospolita wśród zarośli nad rzekami i potokami, lepiężnik]

bot. Petasites Mill.; roślina podobna do podbiału, z rodziny złożonych (Compositae), pospolita wśród zarośli nad rzekami i potokami, lepiężnik; bechium, farfara maior, petasites, tussicularis, tussilago maior Cn: Lepieſznik/ Tuſſilago maior. Peſtiletzwurtz. SienHerb K2#v; PETASITES GALIRVS, Lepiaſnik. Carz źiele, Ruſki zową. To źiele zową z Niemieckiégo Morowy Korzeń UrzędowHerb 245a; o Lepieżniku UrzędowHerb 245 żp (Linde).

Synonimy: »carz ziele«, »morowy korzeń«.]