[zaloguj się]
[pdf]

LUDNY (25) ai

comp ludni(e)jszy (6).

Fleksja
sg
mNludny, ludni(e)jszy fNludnå nNludn(e)
Gludnégo G G
Dludnému D D
A A Aludni(e)jsze
I I Iludnym, ludn(e)m
L L Lludn(e)m
pl
N m pers ludni
subst ludn(e), ludni(e)jsz(e)
G ludni(e)jszych
I n ludnemi, ludni(e)jsz(e)mi

sg m N ludny, ludni(e)jszy (5). ◊ G ludnégo (1). ◊ D ludnému (1). ◊ f N ludnå (2); -å (1), -(a) (1). ◊ n N ludn(e) (4). ◊ A ludni(e)jsze (1). ◊ I ludnym (1) BibRadz, ludn(e)m (1) GórnRozm. ◊ L ludn(e)m (1). ◊ pl N m pers ludni (1). subst ludn(e), ludni(e)jsz(e) (4). ◊ G ludni(e)jszych (1). ◊ I n ludnemi, ludni(e)jsz(e)mi (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

1. Pełen ludzi, obfitujący w ludzi, mający wielu mieszkańców, zaludniony, tłumny; populosus Calag, Cn (24): Ziemia też Polſka albo Wandalſka ieſth tak ludna, iż z niey wychodzi ſzeſcidzieſiąt tyſięci ludu zbroynego MiechGlab 51; BielKom A4; BibRadz 431b marg; BielKron 8v, 288, 294; ModrzBaz 31, 103v, 123; SkarJedn 224; Calag 542; ReszHoz 133; KochPieś 54; GórnRozm A2; Phil P2; A Ruśi/ ták ludnému narodowi/ y owym co nád Gdańſkim morzem mieſzkáli/ co rzeczem? KochCz Bv; SkarKazSej 661b.

W charakterystycznych połączeniach: ludne(-y, -a) (jest) miasto (9), narod (2), ziemia (2).

W połączeniach szeregowych (3): MycPrz II Av; Ia Rzym przeto miłuię [...] iſz wielki/ ſtáry/ piękny/ ludny/ narodom roſkazuiący/ wálecżny. SkarŻyw 93, 373.

Szeregi: »bogaty i ludny« (2): ábowim w Grecyey nie ieden krol był/ było wiele krolow/ iż miáſtá były bogáte á ludne/ przeto káżde miáſto ſwoiego krolá miáło BielKron 61v, 286.

»mocny i ludny« (2): BielKron 286v; Ia nád Krákowſki zamek do tego lepſzego niebacżę/ bo ieſt y mocny y ludny [munitissima est et frequentissima] ModrzBaz 123.

2. Ludzki (1):
Wyrażenie: »rodzaj ludny« (I): Doſyć było bogóm/ lub miedźi/ álbo złotá/ Lub żelázá tyle dáć/ ile máłe látá/ Swiéżo przeważyć mogły dźiéćięćiá rodnégo/ A tym okup rodzáiu vczynić ludnégo GosłCast 45.

Synonimy: 1. nasiadły; 2. ludzki.

Cf NIELUDNY

JW