Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: ŁACEN

Następne hasło: ŁACHACZ »

ŁACHA (4) sb f

łacha (1), lacha (1), lacha a. lacha (2) KlonFlis.

Oba a jasne.

Fleksja

	sg
N	łacha
I	łachą
L	łasze

sg N łacha (5). ◊ I łachą (1). ◊ [L łasze.]

Sł stp: łacha a. lacha, Cn brak, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) – XVII i XIX w.: lacha.

Znaczenia

1. Odnoga, boczne koryto rzeki (3)
2. Zestawienie w funkcji n-loc: »Kokosza łacha« (1)

1. Odnoga, boczne koryto rzeki (3): Tedyć powiedam iż Wiſłá dwoiáka, Iedná Sámicá/ druga Lachá/ nowem Co ćiecże rowem. (marg) Naturalis alueus ſámicá. Torrens láchá quia aeſtate ſiccatur vel certé non nauigatur. (–) KlonFlis F2, F2; [Czwarte jezioro Montawa [...] leży nád łachą wiśłną; która łacha uczynić może wedle szczęśliwego połowu mc. 15 LustrMalb 1565/127; Jezioro przy tej wsi przy łasze wiślanej niewielkie, przy granicy monthowskiej, do którego woda wzlewa z Wisły czasu powodzi i rybne cżyni LustrMalb 1565/146, 1570/91].

2. Zestawienie w funkcji n-loc: »Kokosza łacha« (1): V wśi Benowey Benowa też rzeká/ Co z práwey ſtrony z Wiſłą ſię też śćieka. Poniżey/ iákom wźiął ſpráwę od Stáchá/ Kokoſza łáchá. KlonFlis G3v.

Synonim: odnoga.