[zaloguj się]
[pdf]

ŁAPICA (6) sb f

Oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N łapica
A łapicę łapice
I łapicami

sg N łapica (5). ◊ A łapicę (2). ◊ [pl A łapice. ◊ I łapicami.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

Pułapka na zwierzęta, szczególnie na myszy; muscipula BartBydg, Mącz, Cbi; mustricula BartBydg, Cn; decipula Mącz (6): Mustricula, stringens mures, lapicza, muscipula, mures capiens BartBydg 95; Decipula, Połápká łápicá/ kliatká. Mącz 35d, 35d; [Cresc 1571 223].

W porównaniu (1): Iáko łápicá myśliwcża pełna ieſt ptáſtwá/ ták domy ich nápełnione ſą zdrády. PowodPr 66.

Wyrażenie: »łapica mysza« (1): Muscipula, Lápicá myſza. Mącz 238c.
[Szereg: »łapice albo paści«: ábowiem łowić myſzy łapicámi [!] álbo páśćiámi/ [...] to poſpolići ludzie vmieią Cresc 1571 642 (Linde).]
Przen: Podstęp, zdrada (1):
Zwrot: »w łapicę wpaść« (1): Praecipitari in insidias, W łápicę wpaść. Mącz 317a.
[Szereg: »łapica a samołowka« = pedica et decipula Vulg: Skryta ieſt w źiemi łápicá iego/ á ſámołowká iego ná ſzćieżce. WujBib Iob 18/10 (Linde).]

Synonimy: klatka, paść, połapka, samołowka, szlak.

Cf 2. ŁAPKA

LW