[zaloguj się]
[pdf]

ŁOKAĆ (6) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf łokać
indicativus
praes
sg pl
1 łoczę, łokåm
3 łoczą
fut
pl
3 m pers będą łokać
imperativus
sg
2 łokåj

inf łokać (2). ◊ praes 1 sg łoczę (1), [łokåm]. ◊ 3 pl łoczą (1). ◊ fut 3 pl m pers będą łokać (1). ◊ imp 2 sg łokåj (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w. (z Cn).

Chłeptać, pić i jeść łapczywie; lambere Mącz; heluari Calep; ingerere, ligurire Cn (6): Lambo, secundum Priscianum lambere, Loczę álbo liżę, lepcę/ yáko pśi czinią. Mącz 183b, 183b; Nam każą domá siedzieć/ prząść kądziel á motáć/ A ſámi dzień podle dniá będą ieżdżąc łokáć BielSjem 7; Calep 476a; Bo im ktorzy więcey łocżą/ bywáią mężnieyſzemi y walecżnieyſzemi rozumiáni. PowodPr 73; wino wyborne Turcżynie dźiś łokay. CzahTr Hv; [Loczę et lokam/ Lambo Volck Kkk3].

Synonimy: łektać, łeptać, żreć.

Formacja współrdzenna: złokać.

Cf ŁOKANIE, ŁOKANY

HJ