[zaloguj się]
[pdf]

1. ŁUB (8) sb m

Fleksja
sg pl
N łub łuby
G łubu
I łub(e)m łubami
L łubem

sg N łub (7). ◊ [G łubu.] ◊ I łub(e)m (1). ◊ [L łubem. ◊ pl N łuby. ◊ I łubami.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

bot. Korek, roślinna tkanka wtórna złożona z kilku warstw martwych komórek i spełniająca rolę ochronną, pospolicie zwana korą (cortex); cortex Mymer1, BartBydg, Calag, Calep, Cn; suber Murm, BartBydg; cutis arborum Mącz; liber, philyra, torus, tunica Cn (8): Suber. Lub álbo korek. Murm 107; Mymer1 19v; Suber, corcove drzewo vel corek, arbor vel arbustula quaedam vel cortex ejus, etc., lub, lyko BartBydg 152, 36b; Cutis arborum. Skorá ná drzewie/ Lub. Mącz 75d; Calag 398b; Calep [264a]; [Zbierają omieciny, co na tę stronę z łubu wypadają. LustrKrak I 11].
Wyrażenie: »powleczony łubem« (1): Corticosus – łubiaſty powliezoni [lege: powleczony] łubem. Calep [264]a.
[Szereg: »skory albo łuby«: Skory álbo łuby ná drzewach ták śię máią iáko koże álbo łupieże ná źwierzętach Cresc 1571 54.]
a. [Budka z łubu na wozie: Koniám ták y z ſkórą pſom y wilkóm niechał/ Niedbałem/ gdym pod łubem iák w kárećie iechał. Albertus B2v (Linde); á te koláſy nákryte były wſzyſtkie łubámi BielKron 1597 336 (Linde).]

Synonimy: kora, skora.

Cf ŁUBIE

KCh