[zaloguj się]
[pdf]

ŁUBIE (1) sb n

Fleksja
sg
N łubi(e)
A łubié
I łubi(e)m

sg N łubi(e). ◊ [A łubié. ◊ I łubi(e)m.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Znaczenia
1. [Kora: Zamazować też tzeba pilnie [w ulu] skalubiny I dziuri niepotrzebnę nię zaluiąc gliny Ktemu łubyem nakrywac bi nyezamakali Bo od thego na thichmyast bi się zepsowali ŚwirPasiecz 254.]
2. Kołczan, sajdak; corytus Calep, Cn; pharetra, seorteum Cn: Corytus ‒ Saidak, łubie. Calep 265a; [Ieſcze mu y té łubié y kieścień do tego Dáruię/ cóm mógł z łupu doſtáć Tátárſkiégo. Albertus B4v (Linde)].

Synonimy: 2. kołczak, sajdak.

Cf 1. ŁUB

KCh