[zaloguj się]
[pdf]

ŁUPIĆ SIĘ (3) vb impf

Zawsze sie.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 łupi sie łupią sie

praes 3 sg łupi sie (1). ◊ 3 pl łupią sie (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w. (z Cn).

1. lek. Łuszczyć się; remittere Cn (1): Mocz w ktorym iákoby otręby pływáią/ známienuie iż ſye Pęchyrz łupi. SienLek 27v.
2. Ograbiać się, wydzierać co sobie (2):
Zwrot: »(na)wzajem się łupić« (2): Więc frymárki/ pożycżki/ á rozlicżną kupią/ Ták więc w zaiem by ſzkápy párſzywe ſie łupią. RejWiz 31v; Drudzy záſię co owo pozno dopijáią/ Ktorzy ni cżći ni Bogá ná bácżnośći máią. Co ſie więc iáko świnie ták ná wzaiem łupią/ A dyabeł s tego hándlu śilną wiedzye kupią. RejWiz 172v.

Formacje wspołrdzenne cf ŁUPIĆ.

Cf ŁUPIĄCY SIĘ

TK