[zaloguj się]
[pdf]

ŁUPION (5) part praet pass

łupion (3), łupiony (2).

-ón, -ony.

Fleksja
sg
mNłupión
Głupionégo
pl
N m pers łupieni

sg m N (praed) łupión (3); -ón (1), -(o)n (2). ◊ G łupionégo (1). ◊ pl N m pers łupieni (1).

Sł stp s.v. łupić, Cn brak, Linde XVII w.: niełupiony s.v. łupić.

Odzierany z zewnętrznej powłoki (5): Ná pryſzcz końſki nátłukſzy łupionégo czoſnku/ włoż go w miód/ włoż téż ſadz ſoſnowych/ y ſádłá ſtárégo SienLek 184v.
Wyrażenie: »z skory łupion« (1): Marsias, Ieden z Satyrów który ſie Bogu Apollineſowi w ſpiewániu/ piskániu y ynſych muſikách przećiwić chćiał/ á przeto był od niego z skóry łupión Mącz 210c.
Przen: Prześladowany, gnębiony (3):
Szeregi: »łupion i karan« (1): ći co kośćioły y rzeczy Bozkie połupili/ y P. Bogá odſtąpili/ łupieni y karáni być máią. SkarKazSej 686a.

»(u)trapion i łupion« (2): Ták iż w południe będźieſz mácał iáko ſlepy w ćiemnośćiách/ á drogi twe nie będąć ſie ſzczęśćić/ záwżdy będźieſz trapion y łupion [oppressus et direptus]/ á nikt nie będźie coby ćię odiąć miał. BibRadz Deut 28/29, Deut 28/33.

Cf ŁUPIĆ

TK