« Poprzednie hasło: NABITY | Następne hasło: NABLEDNĄĆ » |
NABLADNĄĆ (11) vb pf
nabladnąć (8), nablednąć a. nabladnąć (3).
Oba a jasne; e prawdopodobnie jasne (tak w blednąć).
inf | nabladnąć |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | m pers | nabledli | |
f | nabladła | m an | ||
n | nabladło | subst |
inf nabladnąć (1). ◊ fut 3 sg nablednie (1). ◊ praet 3 sg f nabladła (2). n nabladło (5). ◊ 3 pl m pers nabledli (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
Bezpodmiotowo [komu] (1): Rzecże potym Solinus/ pomaga Bog pánie/ Bárzoć cżemuś nábládło/ nie dobre tho známię. RejWiz 96; [Tam Ambrożemu zdrajcy wnet serce upadło, Od królewskiej powieści barzo mu nabladło HistBarn 39].
W charakterystycznym połączeniu: barzo nabladnąć (6).
»[komu] nos nablednie« (1): gdy chłop ſiedzi ná ſkrzyni iáko pawicá ná iáiu/ álbo gęś kſzykáiąc/ á pátrz iáko iey więc on cżyrwony nos bárzo náblednie/ á ktemu praca wielka. RejZwierc 157v.
»[komu] twarz nabladła« (1): Vciął gáłąź nád głową/ tuż przed nim vpádłá/ Bárzo mu potym znowu twarz záſię nábládłá. RejWiz 107v.
Bezpodmiotowo [w tym: komu (1)] (2): KIedy weźrzyſz w ty Kſiąſzki/ iáko we źwierciádło/ Gdy widziſz gdzie cżyrwono/ á gdzye też nábládło. RejWiz A9; Pátrzże w ſwe pirwſze cżáſy iáko we źwierciádło/ A pátrz gdzye było brudno/ á gdzie też nábládło. RejZwierc [207].
W przeciwstawieniu: »rumienić się ... nabladnąć« (1): Gdy weyrzyſz w ludzkie ſpráwy iáko we źwierciádło/ Poznaſz gdzieć ſie rumieni á gdzieć też nábládło. RejZwierc 29v.
Formacje współrdzenne cf BLEDNĄĆ.
KCh