Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NABŁĄDZIĆ SIĘ

Następne hasło: [NABŁĄKNĄĆ SIĘ] »

[NABŁĄKAĆ SIĘ vb pf

Fleksja

part praet act nabłąk(a)wszy się.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w,

Znaczenia

[Pf od „błąkać się” ‘błądzić, tułać się’ (z formantem nawyrażającym dosyt i zmęczenie długotrwałą czynnością)]

Pf od „błąkać się” ‘błądzić, tułać się’ (z formantem nawyrażającym dosyt i zmęczenie długotrwałą czynnością): Nabłąkawszy się całe dwie niedzieli po morzu, [w] wielkich haniebnych sztormach będąc, to nie dla czego inszego, jedno przez złą wyprawę WM [1598 r.] RelacSzwec 677, 678.

Synonimy: nabłądzić się, natułać się.

Formacje współrdzenne cf BŁĄKAĆ SIĘ.]