Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NABUJAĆ SIĘ

Następne hasło: [NABUTWIEĆ] »

NABUNTOWAĆ (1) vb pf

Fleksja

part praet act nabuntowåwszy.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Zgromadzić wielu sprzymierzeńców lub podburzyć wielu do spisku (z subiektywnym podkreśleniem wielości)

Zgromadzić wielu sprzymierzeńców lub podburzyć wielu do spisku (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [cf BUNT w znacz. 1. Spisek; 2. Przymierze] [kogo (coll G)]: [Katylina] nábuntowawſzy ſobie wiele towárzyſtwá zbúrzył był ták miáſto pod figurą tego że o wolnośći cżynił RejZwierc 98.

Formacje współrdzenne cf BUNTOWAĆ.