[zaloguj się]
[pdf]

NABUNTOWAĆ (1) vb pf

Fleksja

part praet act nabuntowåwszy.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Zgromadzić wielu sprzymierzeńców lub podburzyć wielu do spisku (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [cf BUNT w znacz. 1. Spisek; 2. Przymierze] [kogo (coll G)]: [Katylina] nábuntowawſzy ſobie wiele towárzyſtwá zbúrzył był ták miáſto pod figurą tego że o wolnośći cżynił RejZwierc 98.

Formacje współrdzenne cf BUNTOWAĆ.

HJ