« Poprzednie hasło: BUNTNIK | Następne hasło: BUNTOWAĆ SIĘ » |
BUNTOWAĆ (5) vb impf
Teksty nie oznaczają ó; a z tekstów nie kreskujących; prawdopodobnie o oraz a jasne (tak w buntować się).
Fleksja
inf | buntować | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | |||
1 | buntuję | ||
3 | buntuje |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | buntowåł |
inf buntować (1). ◊ praes 1 sg buntuję (1). ◊ 3 sg buntuje (2). ◊ praet 3 sg m buntowåł (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
Znaczenia
Podburzać, namawiać do buntu; conspirare Mącz; agitare, conciere, concitare, excitare Cn (5): Conspiro. Buntuyę/ Spiknienie czinię/ przyſięgám ſie s kim Mącz 408d; StryjKron 385.
buntować kogo co (3): RejPos 336; Glinſki Sláchtę buntuie Ruſką. StryjKron 712 marg; PaprUp H2v. Cf Szereg.
Szeregi »buntować i poduszczać«: nienalaſl by ſie potem taky cobi Pana przeciwko braciei y przećiwko R:P: buntowac y poduſtzac mial PaprUp H2v.
Synonimy: burzyć, mieszać, pobudzać, poduszczać, przekażać, zapalać.
Formacje pochodne: nabuntować, zbuntować.
Cf BUNTOWANIE
KN