[zaloguj się]
[pdf]

BUNTOWAĆ (5) vb impf

Teksty nie oznaczają ó; a z tekstów nie kreskujących; prawdopodobnie o oraz a jasne (tak w buntować się).

Fleksja
inf buntować
indicativus
praes
sg
1 buntuję
3 buntuje
praet
sg
3 m buntowåł

inf buntować (1). ◊ praes 1 sg buntuję (1). ◊ 3 sg buntuje (2). ◊ praet 3 sg m buntowåł (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Podburzać, namawiać do buntu; conspirare Mącz; agitare, conciere, concitare, excitare Cn (5): Conspiro. Buntuyę/ Spiknienie czinię/ przyſięgám ſie s kim Mącz 408d; StryjKron 385.

buntować kogo co (3): RejPos 336; Glinſki Sláchtę buntuie Ruſką. StryjKron 712 marg; PaprUp H2v. Cf Szereg.

Szeregi »buntować i poduszczać«: nienalaſl by ſie potem taky cobi Pana przeciwko braciei y przećiwko R:P: buntowac y poduſtzac mial PaprUp H2v.

Synonimy: burzyć, mieszać, pobudzać, poduszczać, przekażać, zapalać.

Formacje pochodne: nabuntować, zbuntować.

Cf BUNTOWANIE

KN