[zaloguj się]
[pdf]

BUNTOWANIE (7) sb n

buntowanie (6), bontowanie (1) BielSpr.

a jasne; teksty nie oznaczają ó oraz é; prawdopodobnie o jasne (tak Cn).

Fleksja
sg pl
N buntowaniå
G buntowaniå
A bontowani(e) buntowaniå

sg G buntowaniå (2). ◊ A bontowani(e) (1). ◊ pl N buntowaniå (2). ◊ A buntowaniå (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. buntować.

Rokosz, spisek; podnoszenie buntu; coniuratio Mącz; seditio, turbarum concitatio Cn (7): Artáxerſes/ [...] rozſyłał Zydy ná wſzytki cżęśći świáthá/ áby nigdziey pod nim w iednośći nie byli/ dla ſpolnego bunthowánia BielKron 335v; Mącz 357b; ták będąc w vſtháwicżney pracy á ćwicżeniu [ludzie niećwiczeni]/ wezmą zwycżay/ iáko máią cżynić z nieprzyiaćielem/ y przywykną niewcżáſowi y pracy/ y ſpołecżnych ſchodow ná bontowánie odporne ſtárſzym ſwoim/ mieć nie będą. BielSpr 26.

buntowanie między kim: Przetoż w każdym mieyſcie y powiecie ieden nazacnieyſzy nád inemi przełożon bywał. A iego vrząd był pilnie doględáć Stárſzych y wſzytkiego ludu. [...] y ſtáráć ſie o tho áby ſie nie mnożyły miedzy Rádą buntowánia RejPosRozpr c3v.

Szeregi: »buntowania i rozruchy«: Po coż ſię iuż ziezdżáć ná tákie roſterki/ y práktyki/ y buntowánia/ y rozruchy maćie? SkarKazSej 695b.

»buntowania i sedycyje«: Ná nich [na sejmach] ſię buntowánia y ſedicye rodzą. SkarKazSej 673a.

»niesnaski i buntowania«: po miáſtách wielkich nieugáſzone nieſnaſki y buntowánia miedzy ſąśiady vſpakaiał. SkarŻyw 310.

Synonimy: niesnaska, rozruch, sedycyja.

Cf BUNT, BUNTOWAĆ

KN