[zaloguj się]
[pdf]

NACHODZIĆ SIĘ (6) vb pf

Zawsze sie.

a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w nachodzić).

Fleksja
inf nachodzić sie
praet
sg pl
3 m nachodził sie m pers -ście sie nachodzili

inf nachodzić sie (1). ◊ fut 3 sg nachodzi sie (2). ◊ praet 3 sg m nachodził sie (1). ◊ 3 pl m pers -ście sie nachodzili (1). ◊ part praet act nachodziwszy sie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Pf od „chodzić” ‘poruszać się na nogach’, z formantem na- + się wyrażającym dosyt i zmęczenie długotrwałą czynnością (6): Ná woźie iédź/ źle koniá ták z rázu mordowáć/ Náchodźić ſie/ nieblizuć ma ztobą wędrowáć. WyprPl C.

nachodzić się około czego (1): Pothym rzekł Pan do mnie. Doſyczieśćie ſie iuż náchodzili około they gory [sufficit vobis circuire montem istum] Leop Deut 2/3.

nachodzić się po czym (2): Kto też ma ieziorá/ ſtáwy wielkie niewody/ ázaſz nie roſkoſz po głębokich wodach ſie náchodźić álbo náieździć/ niewody zápuśćić RejZwierc 111, 111v.

Zwrot: »nachodzić się w łyku, w pęcie« = być dlugo jeńcem, niewolnikiem [szyk zmienny] (1:1): RejRozpr F3; Aleć im to ná potym ſowicie nágrodził/ Ze nie ieden v niego w pęcie ſie náchodźił. PaprPan Gg2v.
[W przen: ták y Márćin [Czeehowic] ma ten zdawná obyczay/ iż nie rad ná pytánie/ choc [!] proſte/ odpowieda proſto: pirwey około chodźi/ toż więc dopiro náchodźiwſzy ſie oney rzeczy zápira/ ktorey z pirwu rzkomo pozwalał BudUrzęd 18v.]

Formacje współrdzenne cf CHODZIĆ.

Cf [NACHODZĄCY SIĘ]

LW