![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: NADJEŻDŻAĆ | Następne hasło: [NADKŁAD] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
NADKAZIĆ (1) vb pf
Oba a jasne.
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 2 | m | -ś nadkaził |
| plusq | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | był nadkaził |
[praet 2 sg m -ś nadkaził.] ◊ plusq 3 sg m był nadkaził.
Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.
Znaczenia
Trochę zepsuć [komu czego]: ktoremu [kapelanowi] był wrzod nieczo nádkáźił gęby/ iż byłá opárzyſtha GórnDworz Q3.
[nadkazić kogo: Iákoś mię ſprawcá boſki y ludzki nádkáźił/ Dotknąwſzy piorunowym powietrzem záráźił. VergKoch 57 (Linde).]
Synonim: napsować.
Formacje współrdzenne cf KAZIĆ.
KCh