« Poprzednie hasło: NADZIAĆ | Następne hasło: (NADZIALE) » |
NADZIAĆ SIĘ (15) vb impf a. pf
sie (12), się (3).
Pierwsze a jasne.
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | nadziåł się | m pers | -smy nadziåli się |
f | nadziałam się | m an | ||
3 | m | nadziåł się | m pers | nadziali się |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by się nadział |
fut 1 sg nadzieję się (1). ◊ 2 sg nadziejesz się (4). ◊ 3 sg nadzieje się (1). ◊ praet 1 sg m nadziåł się (2). f nadziałam się (1). ◊ 3 sg m nadziåł się (2). ◊ 1 pl m pers -smy nadziåli się (1). ◊ 3 pl m pers nadziali się (1). ◊ con 3 sg m by się nadział (2).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.
nadziać się na kogo (1): A Nieświeſka [biblia tłumaczy:] Bog opoką moią/ (nádzieię ſie nań [...]) CzechRozm 128.
Ze zdaniem dopełnieniowym [by (3), żeby, iżby] (5): kto śię nádział/ By Ezop ták kłámáć vmiał BierEz G2v; gdy Aliathus kxiążę vyrzał [tłuste jałówki] nadział ſie żeby ieſzcże doſić potrawy mieli BielŻyw 14; BierRozm 3, 26; RejJóz P7v.
cum inf (1): trzy mieſiące vſtáwicżnie płynąc niewidźieliſmy żadnego brźegá álbo źiemie/ gdźieſmy w tákim ſtráchu byli/ iż nigdyſmy ſie nie nádźiali do domu przyiecháć BielKron 444v.
Synonimy: przypuścić, spodziać się.
Formacje współrdzenne cf DZIAĆ.
JR