Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. NADZIEWANY

Następne hasło: NADZIEŻNY »

2. NADZIEWANY (8) part praet pass pf

Oba a oraz e jasne (Cn e pochylone).

Fleksja

sg
m	N	nadziewany	f	N	nadziewan(a)	n	N	nadziewan(e)
	A			A	nadziewaną		A

pl
N	subst	nadziewan(e)

sg m N nadziewany (1). ◊ f N nadziewan(a) (1). ◊ A nadziewaną (2). ◊ n N nadziewan(e) (2). ◊ pl N subst nadziewan(e) (2).

Skladnia dopełnienia sprawcy: nadziewany od kogo (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

Napchany, wypełniony czymś (8)

Napchany, wypełniony czymś; fartus a. farctus Cn (8): Porcus troienus, eyn ferckleyn mit mancherley ding gefult Nádzyewánye proſye. Murm 161; tomaculum, vątrobna kyelbasza vel vątroba nadzyevana BartBydg 160, 163b; Goski A14; Możeſz zieść dobrą pieczenią/ Albo y gęś nádźiewáną. SienLek 43v.

nadziewany czym (2): [o linie] wſzakoſz lepiey będzie/ gdy będzie z czebulą y drugim korzeniem nadziewany FalZioł IV 44b; Mącz 367b.

W przen [czym] (1): Luter mu [mnichowi Sylwestrowi] odpiſał/ iż ty twoie kſiąſzki ſą od cżártá nádzyewáne matáctwem wiecżnym y potwarzą wielką/ z bluźnieniem przećiw ſynu Bożemu. BielKron 193.

Synonimy: napełniony, natkany.

Cf 2. NADZIEWAĆ