[zaloguj się]
[pdf]

NAGNAĆ (5) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf nagnać
praet
sg pl
3 m nagnåł m pers nagnali
f nagnała m an

inf nagnać (1). ◊ praet 3 sg m nagnåł (2). f nagnała (1). ◊ [3 pl m pers nagnali.] ◊ part praet act nagnåwszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. Goniąc przypędzić a. wpędzić wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [w tym: czego (coll) (2)] (3): [A owiec niezliczonyćh y wieprzów nágnáli/ Y wołów/ któré wſzytki ná ofiárę dáli. VegKmita s. 13.]

nagnać dokąd (2): FRidegundá Krolowa [.,.] Gáłęzi nárąbawſzy/ lás vcżynić dáłá/ Co przed nią ludzie nieſli/ bydłá tám nágnáłá. RejZwierz 45; Ian Borátyńſki/ [...] izali ze cztérzómá ſty Polaków róty ſwéy/ bębnámi tylko woiennymi/ pod Połockiem nágnawſzy bydłá tego Moſkiewſkiégo w Dźwinę/ máło nie puł Moſkwy był potopił? OrzQuin R.

Przen: O przysparzaniu dóbr (1): Azaż dziś dziwnych nágániácżow nia máſz? áby nágnáć gdzieby ſkąd czo przypáść mogło. RejZwierc 65.
2. praw. Fraza: »ślad nagnał« = trafić za śladem (2): thedy then ktho za ſzlyadem byezi zoną obczyzną ma przyſzyancz yze ſlyad nagnal do oney wſſi. MetrKor 40/812, 40/812.

Synonim: 1. napędzić.

Formacje współrdzenne cf GNAĆ.

Cf NAGNANY

LW