[zaloguj się]
[pdf]

NAGODZIĆ SIĘ (21) vb pf

sie (19), się (2).

a oraz o jasne (w tym w a 1r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf nagodzić się
praet
sg pl
3 m nagodził się m pers
n nagodziło się subst nagodziły się
conditionalis
sg
3 m by się nagodził

inf nagodzić się (2). ◊ fut 3 sg nagodzi się (12). ◊ praet 3 sg m nagodził się (4). n nagodziło się (1). ◊ 3 pl subst nagodziły się (1). ◊ con 3 sg m by się nagodził (1).

Sł stp brak, Cn s.v. nagadzam się, Linde XVI – XVII w.

Zdarzyć się, trafić się, znaleźć się przypadkiem; alicui facultas est Mącz (21): Żadnego nie maſz doſwiadczenia albo wybierania żony, iedno iaka ſie nagodzi mieć muſiſz BielŻyw 109; Tám nagodził ſię [casu erat] mąż niezbożny/ á imię iego Szewa BudBib 2.Reg 20/1.

nagodzić się komu, czemu (żywotne) (16): A gdy wiele vlic ſchodził/ Chłop ſie mu támo nágodził. BierEz D2; RejJóz C; RejZwierz 34v; Nihil mihi nunc sit obviam cum maxime velim, Nie może mi ſie nic nágodźić/ gdy mi naybárziey potrzebá. Mącz 492d, 114b, 492d; Strum N3v. Cf Fraza, Zwrot.

nagodzić się k komu (1): Aż ſie k nim potym Xenokrátes Philozoph nágodził RejWiz A7v.

Fraza: »co(kolwie), kto, który się nagodzi« [w tymi komu (8)] (7:2:2): BierEz O4v; FalZioł IV 2d, 14a, 17c; chciwie pożyraią czokolwie ſie im miękkiego nagodzi. GlabGad H8v, L3v; KromRozm II a3v; Mącz 483a; BudBib Gen 32/13; Kto ſie nágodzi/ do rázu zábiya. KochSz B3v; co ſie nágodźiło/ Dźierz mocno PaxLiz Ev.
Zwrot: »[komu] nagodzić się do ręki [czyjej]« (1): wziął zonych (rzecży) ktore ſię mu nágodziły do ręki iego [ex iis quae occurrebant ad manum suam] dar BudBib Gen 32/13.

Synonimy: przytrafić się, trafić się.

Formacje współrdzenne cf GODZIĆ SIĘ.

Cf NAGODZENIE

KW