[zaloguj się]
[pdf]

NAJMIT (4) sb m

a pochylone.

Fleksja
sg pl
G nåjmita nåjmit(o)w
I nåjmit(e)m najmity

sg G nåjmita (1). ◊ I nåjmit(e)m (1). ◊ pl G nåjmit(o)w (1). ◊ I najmity (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII ‒ XVIII w.

Człowiek wynajmujący się do pracy lub jakichś usług na pewien czas za umówioną zapłatą (4): ná támtey woynie czterdźieśći tyśięcy Wenetowie ludu mieli/ naymitow przećiwko Franckiemu Krolowi OrzRozm N2; iáko wiele ośiádła włoká pożytku vcżyni/ iáko naymity/ iáko też właſną prácą zárobioná/ iáko komu inſzemu náięta. GrabPospR L4, M3.
a. Pogard, O człowieku sprzedajnym (1):
Wyrażenie: »sprosny najmit« (1): kto dla prowentow y dobrego mienia/ ſzáffowánie duſz ludzkich bierze [...] ſproſnym naymitem y świętokraycą ſię ſtáie. SkarŻyw 238.
Szereg: »najmit i świętokrajca« (1): SkarŻyw 238 cf Wyrażenie.

Cf NAJEMNIK, NAJEMNY

KCh