[zaloguj się]
[pdf]

NAŁOWIĆ (7) vb pf

a oraz o jasne.

Fleksja
inf nałowić
praet
sg
3 m nałowił
imperativus
sg
2 nałóẃ

inf nałowić (4). ◊ fut 3 sg nałowi (1). ◊ praet 3 sg m nałowił (1). ◊ imp 2 sg nałóẃ (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Schwytać wiele zwierząt, ptaków, ryb (z subiektywnym odczuciem wielości) [czego (pl)] (7): Potym śieći w wodę włożył/ A dopieroſz ryb náłowił BierEz I2; BielŻyw 56; Pusćiſz go miedzy dzyeći/ álić on wnet mowi/ Y drugich [szpaków] potym przy nim/ wnet ſnádnie náłowi. RejZwierz 127; Náłóẃ lećie ráków [...] wſtáw ié wgorący piec [...] potym ié ná proch miáłki potłucz [...] day záwżdy chorému pół łotá ná zárań z wodą zimną SienLek 152; RejPos 176v; Albo też ná mnieyſzych wodach káráśi/ kárpi/ okuni/ y ſzcżucżek ſobie náłowić. RejZwierc 111, 111.

Synonimy: nachwytać, nałapać.

Formacje współrdzenne cf ŁOWIĆ.

DD