»chwałę łowić« (1): moy vmyſł [...] ieſt ná tym wſzytek/ Aby y chwałá Boża y ludzki pożytek/ Záwżdy ſie z mey ácż z máłey pracey pokázował/ Nie iżbych ia ſtąd prożney chwały potrzebował. Ktorey ieſlibych ſobie tu ná ſwiecie łowił/ Zápomniałbych ſłow ktore ieden zacny mowił HistLan F5v.

»dusze łowić« (1): Mądrość káznodzieyſka ná tym náleży/ áby rzemiesło to krorym [!] duſze łowią/ vmiał. SkarŻyw 312.

»korzyść łowić« (1): á co zá pożytek owych máſzkárnikow/ ktorzi gdy niechcą áby ie poznano/ biegáią po vlicách y poprzecżnicách: ná cudze domy náchodzą/ á tym obycżáiem [...] iáką korziść łowią [praedae aliquid venantur] poſzeptem/ ábo milcżkiem koſtkámi gráiąc ModrzBaz 36.

»kryjomką łowić jako nocne sowy« (1): Bo tám [pachołki] chodzą sámopáſz pod Zamkiem w Krákowie/ Czáſem idą zá nimi dla rządu Pánowie. Nie boia [!] ſię choć widzą Korczaká bez głowy/ Bo też kryiomką łowią iáko nocne Sowy. Prot C4.

bibl. »łowić ludzi« = homines capere Vulg [szyk zmienny] (8): iuż ia was vcżynię rybitwy tákiemi/ kthorzy iuż nie będzyecie od tych cżáſow ryb łowić/ ále będzyecie łowić ludzi. RejPos 277v, 174, 176v; Podzćie zá mną: náucżę was ludzi łowić. SkarŻyw 596, 597; WujNT Luc 5/10, s. 212 [2 r.].

»ludzi łowić« [szyk zmienny] (5): Zaden tego nie wyſłowi/ Iáko ten ſwiát ludzi łowi. BielKom D6v; O chytrośći y obłudnośći Szátańſka? Tákći łowi ludzi Antykryſt w poſtáwie Anielſkiey. KrowObr 6v, 219; LatHar 580 marg; owy zákryte ſercá y obłudne/ ktore ćicho ludźie łowią/ á z máłych przyczyn y podeyrzánia niepewnego/ złe ſerce ku drugiemu biorą [...] pokoiu nigdy práwego z bliźnim nie máią/ y zgodźić ſię z nim nie mogą. SkarKazSej 675a.

»dobre mienie łowić« (1): Oni ludziom pochlebuiąc ſwey v nich sławy y podwyſzſzenia nád kápłaná ſię naywyſzſzego podnoſząc/ ſzukáli: ták y dziśieyſzy ſwey woley wſzytkiey ludziom pochlebnie dopuſzcżáiąc/ sławę ſwoię y dobremienie [!] łowią SkarŻyw 493.

»młodzieńce łowić« (1): Táis chytra kurwá byłá/ Ktora młodzieńce łowiłá BierEz R.

»w morzu łowić« (1): káżdemu wolno w Morzu łowić/ to ieſt trapić ludzi gdyż ſię żaden zá nim nie záſtáwi. BibRadz I 471a marg.

»chytrą mową łowić« (1): Baczę że mię tą twoią chytrą mową łowiſz GórnRozm A4.

»nowinki łowić« (1): co ſie gdźie po świećie dźieie/ to poſpolićie niewiemy/ choć v dworu/ w ziázdy/ y Seymy/ co ſie známi w náſzey źiemi dźieie: nowinek roznych y cżáſem Koronie zelżywych [...] po vlicach łowiąc: z wielkim obcego ludu tu będącego pośmiewſtwem. PowodPr 73.

»o płatne łowić« = nie na żarty, lecz naprawdę (1): IAko ogień á wodá rózno śiebie chodzą/ Ták miłosć/ á powagá nigdy ſię niezgodzą. Dobrze by ſię niekłániáć nieprziiaćielowi/ Ale tym ſákiem miłosć iuż o płátné łowi. KochFr 109.

»pociechy łowić« (1): Co łez moich prágną/ iuż ná śmiech gotowi/ Ieſli mi ſię nogá/ ku dołu powinie/ W tobie/ ma nádźieiá/ że ich rádość minie/ Proſzę/ niech mym ſmutkiem/ zły/ poćiech nie łowi. GrabowSet G2v.

»łowić [kogo] jako ptaka« (2): Nieprzyiaćiele moi ſrodze mię przeſládowáli/ łowiąc mię iáko ptaká bez przyczyny [Venatione ceperunt me quasi avem] BibRadz Thren 3/52; BudBib Thren 3/52.

»wielki ptak łowić« = zdobywać się na ambitne czyny (1): SWięćickich to buiáwe/ záwżdy gniazdo było/ Przedſię bez pomagáczá/ wielki ptak łowiło. Swieckimi ſie wykręty/ nigdy nie paráło/ Iedno tego pátrzáło/ co cnocie przyſtało. RejZwierz 83v.

»rozkosz łowić« (1): ktorzi dla zyſku koſtki graią/ tedyby mogli dla więtſzego pozytku/ ſprawy ſłuſznieyſze ſprawować: á ktorzi ſtamtąd roſkoſz nieiaką łowią/ takowi nierychli á gnuśnego dowcipu ſą KwiatKsiąż P3v.

»łowić (jako) ryby« [szyk zmienny] (2): Bog nie boiąc ſię nic ſzátáná/ áni go też oſzukawáiąc/ y chytrze iáko rybę wędą pokrytą chrobakiem łowiąc/ otworzyśćie mu záraz po iego zdrádźie groźił CzechEp 204; powołánie káżdego cżłowieká/ ieſt łodźią iego ná ktorey pływa/ y iáko rybitw iáki/ łowi ſobie ryby rozmáite w tym morzu: to ieſt żywnośći ſobie nábywa w głębokich toniach y śiećiámi dźiwnymi KlonFlis A4.

»sakiem łowić« (1): KochFr 109 cf »o płatne łowić«.

»siatką (a. sieciami, a. siatkami) łowić« (3): CzechRozm 69; Kuśił ſię oń mocnie ſzátan ná myśl mu/ dobrá świeckie/ ktore opuśćił przywodząc/ y pokutę onę ćięſzką mu cżyniąc/ y inymi go śiećiámi łowiąc. ále nic niewygrał v mocne^go w Bogu żołnierzá. SkarŻyw 571; CzechEp 351.

»śledzie łowić« = bywać na morzu (1): O Szwedzie o Duńcżyku tám nie vmiem mowić/ Bom nie bywał ná morzu niechcę ſledzi łowić. RejZwierc 243.

»[kogo] na śmierć łowić« (1):proſtego á vprzeymego miedzy ludźmi nie náleść. ieden drugiego krwie prágnie: mąż brátá ſwego ná śmierć łowi. SkarKaz 3.

»na niepotrzebną wojnę łowić« = szukać zwady (1): Offerre se ultro praelio, S dobrą ſie chucią potikáć álbo na niepotrzebną woynę łowić. Mącz 123c.

»zdrowie [czyje] łowić« (1):Bo ná mię sidłá bez winy [prześladowce] ſtáwiáią/ Bez winy doły zdrádliwé kopáią/ Zdrowié mé łowiąc. KochPs 48.

»łowić a szukać« (1): [on sprosny wilk] krąży záwżdy iáko Lew/ łowiąc á ſzukáiąc/ áby ktorą [owieczkę] odłudził álbo odſtráſzył od ſtádá od onego/ á od oney ſpołecżney owcżarniey Páńſkiey RejPos 122v.

»łowić a sidła zastawić« (1): Ná they drodze com ſſedł dziwnye mye łowyono/ A ſkrycye mi ná nyey śidłá záſtáwyono. LubPs ee4.