[zaloguj się]
[pdf]

NAŁAPAĆ (6) vb pf

Wszystkie a jasne.

Fleksja
inf nałapać
praet
pl
3 m pers nałapali
impersonalis
praet nałapåno
participia
part praet act nałapåwszy

inf nałapać (1). ◊ fut 3 sg nałapå (1). ◊ 3 pl nałapają (1). ◊ praet 3 pl m pers nałapali (1). ◊ part praet act nałapåwszy (1). ◊ impers praet nałapåno (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Schwytać wiele (z subiektywnym odczuciem wielości) [czego (pl a. sg rzeczownika bezpostaciowego) a. wiele] (3): RejWiz 65v; BibRadz Iudic 15 arg; Przyiedzieſz do domu áno ſie ieść chce áno iuż wſzytko nadobnie gotowe/ áno grzybkow rydzykow nánoſzono/ áno ptaſzkow náłápano. RejZwierc 110.
2. Nazbierać, nagromadzić [czego w co] (1): IEſt Stawów y Stawków/ wielé kthóré nie máją żadnych Zrzódliſk/ áni żadnych Strugów/ ieno tylko co wnié náłápa wody na Wioſnę Strum Nv.
3. Przywłaszczyć sobie, ukraść wiele (z subiektywnym odczuciem wielości) (1):
Zwrot: »sobie dosyć nałapać« (1): A ći co tym ſzáfuią rządem to názwáli/ Bá práwie rząd/ bo ſobie dpſyć náłápáli. RejZwierc 248v.
4. Zdobyć wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [czego (pl)] (1): Mnodzy ſię ważą Indyey dochrapáć/ Ządáiąc bogactw gwałtownych náłápáć. KlonFlis D2v.

Synonimy: 1. nachwytać, nałapać; 3. nakraść, nałupić.

Formacje współrdzenne cf ŁAPAĆ.

DD