[zaloguj się]
[pdf]

NAŁUPIĆ (2) vb pf

a jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m nałupił

praet 3 sg m nałupił (1). ◊ part praet act nałupiwszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Pf od „łupić” (2):
1. Złupić, ograbić wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [ze zdaniem dopełnieniowym] (1):

W połączeniu szeregowym (1): [człowiek] nákradſzy/ náwydźierawſzy/ y náłupiwſzy [cum furtum fecerit et fraudes et rapinas]/ cżegokolwiek doſtánie odnosi tei ktorą miłuie. BibRadz 3.Esdr 4/24.

2. Nakruszyć [komu w co] (1): Y zápomni Migdała/ więc mu mydłá kupił/ Przyiechawſzy do domu/ w piwo mu náłupił. RejFig Cc5.

Synonimy: 1. nakraść, nałapać; 2. nakruszyć.

Formacje współrdzenne cf ŁUPIĆ.

DD