« Poprzednie hasło: 2. NAPAŚĆ | Następne hasło: 1. NAPAŚĆ SIĘ » |
3. NAPAŚĆ (9) vb pf
Oba a jasne.
inf | napaść |
---|
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | by napåsł | m pers | by napaśli |
inf napaść (3). ◊ fut 3 sg napasie (3). ◊ 1 pl napasi(e)my (1). ◊ con 3 sg m by napåsł (1). ◊ 3 pl m pers by napaśli (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII (z Cn) ‒ XVIII w.
napaść czym (3): KochDryas [A3]; KochPs 60; [kto straci] Náśmieſzy ſzkodą ſwoią złe ſąśiády/ Nápáśie zazdrość/ y wſzytkie bieśiady Nieprzyiaćielſkie ſmutkiem ſwym vćieſzy KlonFlis E.
»uszy napaść« (1): ſą iedni co pilnie ſłucháią ludzkich rozmow poććiwych áby ſobie iedno vſzy nápáſli álbo ſie náſmiali RejZwierc 90v.
Formacje współrdzenne cf 3. PAŚĆ.
Cf NAPASIENIE, NAPASIONY
TK