[zaloguj się]
[pdf]

NAPOMINĄĆ (3) vb pf

a oraz o jasne.

Fleksja
conditionalis
pl
3 m pers by napominęli

fut 3 sg napominie (1). ◊ 2 pl napominiecie (1). ◊ con 3 pl m pers by napominęli (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pouczyć, przestrzec, upomnieć [kogo] (3): Tuſząc ſobie to o I.M. iż mi záraz co ná to/ máiąc doſtátek [wywodu kego]/ odpiſze: y mnie/ ieſlibym ieſzcże kędy cżego nie dołożył/ ábo cżego nie obacżył: [...] y pokaże y nápominie. CzechEp 426.

napominąć z czego (1): [aby słudzy boży] niegnojli w wieży i mordowali [niewiernych i heretykowi] [...] ale żeby tilko [...] ich złość oświádczyli i zniéi ié napominęli MurzNT 43v.

Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Ieſly bitheſch [...] Commiſſarze pana Voyewodzyny nyeprziyachaly thedi poſlya Comiſſarze naſchi do nyego [...] y napomynyeczye go. Abi on theſch yako ſprzimyerza powynyen yeſth ſwoye Comm iſſarze poſlal. LibLeg 11/162.

Synonim: ostrzec.

Formacje współrdzenne cf POMNIEĆ.

Cf NAPOMINIENIE, NAPOMINIONY

DJ