1. Według Starego Testamentu pokarm zesłany przez Boga Żydom na puszczy; panis angelorum a. caeli a. e caelo a. caeletis a. mellifluus Cn (103): Wychadzał tedy lud około namiotow/ á názbirawſſy Mánny zmeł w żárnach Leop Num 11/8, Num 11/6, 7; BibRadz I 31, Num 11/6, 7, II 95c marg, Hebr 9/4; Nie ználi Zydowie co to było/ przeto mowili: Mánhu/ wykłada ſie/ co to ieſt? á ſtąd zową Mánná. BielKron 31; á chleb nie kwáſzony iedzą ná pámiątkę iáko ná puſzcży Mánnę iedli. BielKron 465, 31 [3 r.], 31v [2 r.], 45, 46, 47 [2 r.], 77v; A kto mię pożywa/ żyw będzie ná wieki/ nie ták iáko przodkowie náſzy pożywáli mánny ná puſzcży/ á pomárli ſą. RejAp 28, 28, 67; Bo to Pan okazał ieſzcże ná oney Mánnie/ iż gdy iey więcey żydowie bráli niż im potrzebá byłá/ tedy ſie im w robaki obrácáłá. RejPos 81v, 82, 103v, 158; RejPosWiecz² 91; RejPosWiecz² 97v; BiałKat 346; KuczbKat 185; Y przeſtáłá (być) mánná názaiutrz ſkoro iedli zboże (oney) ziemie/ y nie miewáli iuſz na potym ſynowie Izráelowi mánny/ lecż iedli vrodzáie ziemie Kánááńſkiey BudBib Ios 5/12, Deut 8/3, 16; BudNT Ioann 6/31; CzechRozm 106; SkarŻyw 483, 502, 518; CzechEp 189 [5 r.]; ArtKanc E14v; PRzedtym pod zaſłoną/ mánná pokármem byłá: teraz pod oſobą/ Ciáło ſłowá Bożego/ ieſt prawdźiwym pokármem LatHar 193, 189, 200, 250, 252; WujNT przedm 36, s. 124, Ioann 6/31, s. 327 marg, Ioann 6/49 (17); SiebRozmyśl K4v [2 r.]; SkarKaz Ooooa.

W porównaniu (1): iáko Mánná z niebá ná puſzcży przodkom twoim/ ták wſzytko áni wzwieſz ſkąd tobie płynąć á przypadáć będzye. RejPos [219].

W charakterystycznych połączeniach: cudowa manna (4), droga, rozkoszna, skazitelna, słodka; manna ku pokarmu, ku żywności; miarka manny (3), pokarm, używanie, zbieranie; pod figurą manny (3); dodawać manny, nagotować, nazbi(e)rać (2), pożywać (2); da(wa)ć mannę (2), jeść (9), mieć (mający) (5), nosić (2), zawierający, zbierać (2); (na)karmić (karmienie) manną (8), podejmować (3), potwierdzać; skrzynka z manną.

2. Prawdopodobnie ziarnka żywicy z drzewa zwanego kadzidłowcem sprowadzane głównie z Arabii i Indii jako cenny składnik wielu lekarstw; być może również ziarnka żywicy ze świerku; manna thuris Mącz (6): FalZioł V 99, 106v; Manna thuris, Ziarnká kádźidłowe których w liekárſtwách vżywáyą/ też. Mánná. Mącz 208a; godźin przed obiádem dwie/ dáwamy mánny/ álbo cásſiéy vncią/ cum decocto Capi Oczko 35, 20, 35.

3. Słodka wydzielina rośliny rosnącej w krajach arabskich; Alhagi camelonem Fisch. (Rost); manna Mącz, Calep; mel aerium a. roscidum, ros Syriacus, saliva siderum Cn (8): MAnna [...] ieſt roſa kthorą zbieraią zniektorych zioł pobudzaiączych vrynę ku wyſzciu/ A zbieraią tę mannę w Indijey y w grecijey/ bowiem przylipa i około zioł á thak ią zbieraią iakoby miod FalZioł III 4c, +5a, III 4c, d [2 r.]; Manna, Mánná/ Niebieska roſá. Mącz 208a; Calep 636b.

4. bot. Glyceria fluitans (L.) R. Br. (Rost); manna jadalna, bylina z rodziny traw (Gramineae), dziko rosnąca lub uprawiana, której nasion używano na kaszę; oryza minor, gramen a. aculeatum a. mannae, manna Polonicum Cn (5): Pierwſzégo Roku śiey Proſo/ Ber/ Mánnę/ Ięczmień. Strum Lv; GostGosp 168.