1. To, co nietrwałe, nic niewarte, ulotne, zwodnicze, niestałe, próżne, bezużyteczne, błahe; głupstwo, rzecz bez wartości, niedorzeczność (zwlaszcza wszystko to, co doczesne, ziemskie o pozornej tylko, przemijającej i wątpliwej wartości); także sam proces przemijania, nicość; vanitas Vulg, Modrz, Cn; inanitas, ineptia, nugacitas, res cadueae a. fragiles a. inanes Cn (105): OpecŻyw [192]v; [Chilon w Koryncie] nalazł ſtarſze warcząby [!] igraiące, wnet dla tey rzecży nie chciał z nimi daley rokować, mouiąc Niechcę aby omnie powieſć ſie roznaſzała żebych chciął [!] z timi w przijacielſtwo wnidz, ktorich obycżaie marnoſciami ſą nakażoni. BielŻyw 10; Wſſákże iednák zupéłna márność: káżdy cżłowiek żywiący. Leop Ps 38/6; Pátrząc dáley nálazłem y iną márność pod słońcem: Iedurny ſam ieſt cżłowiek/ á drugiego niema/ [...] á przedſię iednák prácowáć nieprzeſtawa/ áni ſie iego ocży náſycáią bogactw Leop Eccle 4/7, 2.Esdr 1/7, Ps 39/5, 118/37, Eccle 4 arg, 4 (11); Wſzytki rzecży poddáne ſą márnośći/ [...] wſzytki rzecży poſzły z zyemie y w zyemię poydą. BielKron 80; gdyż bacżymy/ iż ſie cżłowiek bez nich [skarbów] nágo rodzi/ y bez nich záſię odeydzye/ Y tho ieſt márność. BielKron 80v, 79, 79v [3 r.], 80 [5 r.], 80v [3 r.], 81, 82; RejPos 192 [2 r.]; gdyż w zbytku y wrozmáitośći ſzát iáko wielką ieſt márność/ żaden tego doſtátecżnie wypowiedźieć niemoże. ModrzBaz 50; Odwróć wzrok móy od márnośći/ niech przy tobie ſtoię KochPs 180; SkarŻyw 20; ArtKanc M4, S3v, T6; LatHar 51, 163, 601, 603, 608; niech márnośći lube W ſmák mi nie idą/ ktore zwykły w grube Nieſzcżeśćie grąźić RybGęśli D3v; GosłCast 10; SzarzRyt C3v.

marność czego (3): Wtore kſięgi Eklezyáſtes/ to ieſt kazánia/ po Zydowſku Coeles/ w ktorych wypiſuie marność prożnych á nieuſtáwicżnych rzecży/ powtarzáiąc Vanitas vanitatum et omnia vanitas BielKron 78v; WujNT Xxxxx3v; SkarKazSej 705a.

W przeciwstawieniach: »marność ... wieczna radość (2), dobro wieczne, sprawa wielka, radość niebieska, wiekuiste szczęśliwości« (6): Miéy przed ſobą cżłowiek każdy/ Mękę wiecżną/ marnoſtz ſwietſką/ Chceſſli mietz radoſtz niebieſką. OpecŻywSandR nlb 6; y w márnoſciach/ y w ſpráwach wielkich/ trzebá ſie Bogá bać. BielKron 80; ArtKanc S4; po tey świeckiey márnośći/ Domieść mię wieożnych rádośći. LatHar 64; z niego wzgárdá świeckiey márnośći/ y zámiłowánie wiekuiſtych ſzcżęśliwośći LatHar 663; Bogá y dobro wiecżne dla tey márnośći świeckiey porzucáią PowodPr 27.

W charakterystycznych połączeniach: marność luba, łakoma; marność bogactw cielesnych, czci prożnych rzeczy; wzgarda (wzgardzenie) marności (3), zamiłowanie; poddany marności, pełny; ku marności nakłoniony, skłonność; marnością (wz)gardzic (3), nakażon, upleciony, zwiedzion; do marności bieżeć, skłonny (skłonność, skłonić serce) (3), wieść; od marności oderwany, odwodzić, odwrocić wzrok; marność oddalić, posieść, zwyciężyć; patrzeć marności (2), strzec się (2), zażywać; obracać na marność, pogłądać, rozdać; przystać do marności; marność sądzić; to (w tym) (wszystko) (jest) marność (17).

2. Rozrzutność, marnotrawstwo; vanitas Modrz (5):

W połączeniach szeregowych (3): ModrzBaz 12v; WerGośc 203; Krolewſka myśl w cżłowiecże [...]. Vcży zbytku/ márnośći/ nienawiſney pychy KlonWor 57.

3. To, co złe, grzeszne; futilitas Cn (10):

marność czego (2): iuż ráyſka niewinność wróći ſye ná zad: gdy márność grzechu vpádnie. BiałKat 190v; Tuś iuż ſłyſzał żywotá złodźieyſkiego márność KlonWor 41.

marność czyja (1): A gdy był pytan iakoby kto picie mogł ſobie zmierzienić odpowiedział, gdy by kto miał przed ocżyma marnoſć opilczow. BielŻyw 22.