![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: MARNOTRAWIĄCY | Następne hasło: MARNOTRAWIENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
MARNOTRAWIĆ (1) vb impf
Fleksja
1 sg praes marnotråwię.
Sł stp brak, Cn s.v. marnuję, Linde XVIII w.
Znaczenia
Trwonić, marnować: Prodigo. Rozpraſzam márnotrawię. Mącz 6a; [márnotrawię/ Prodigo, dilapido, decoquo. Volck Lll]. Cf MARNIE »marnie trawić«.
Cf MARNOTRAWIĄCY, MARNOTRAWIENIE
ZCh