« Poprzednie hasło: [MARSZYDA] | Następne hasło: MARTALAS » |
MARTAHUZ (11) sb m
martahuz (10), martauz [wymowa trzyzgłoskowa] (1); martahuz KlonWor (10); martauz KmitaSpit.
Pierwsze a jasne; -ta- (6), -tå- (5); -ta- KmitaSpit; -ta- : -tå- KlonWor (5:5).
sg | pl | |
---|---|---|
N | martahuz | martahuzowie |
G | martahuz(o)w | |
A | martauzy | |
I | martahuz(e)m | martahuzami |
sg N martahuz (5). ◊ I martahuz(e)m (1). ◊ pl N martahuzowie (1). ◊ G martahuz(o)w (2). ◊ A martauzy (1). ◊ I martahuzami (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w.
W połączeniu szeregowym (1): Nie zowże Tátárzyná ſłuſznym woiownikiem: Ale go zow złodźieiem/ y też rozboynikiem. Názow go Mártáhuzem/ y też ſkotokraycą: Názow go/ iáko godźien/ wſzech narodow zdraycą. KlonWor 31.
W porównaniach (2): Tákći Iudaſz Chriſtuſem hándlował w Ogroycu [...] Iáko práwy Mártahuz/ vcżynił vmowę/ Zá trzydźieśći pieniędzy przedał Páńſką głowę. KlonWor 27, 31.
W charakterystycznych połączeniach: dziwny martahuz, prawy; (na)zwać martahuzem (2).
Synonimy: ludzikrajca, ludzioprzedawca, mango, uwodziciel.
Cf MARTALAUS
MM