[zaloguj się]
[pdf]

MATAĆ (10) vb impf

W inf oba a jasne; w imp pierwsze a jasne, drugie pochylone; w pozostałych formach pierwsze a pochylone.

Fleksja
inf matać
indicativus
praes
sg pl
2 måtåsz
3 måtå måtają
praet
sg
2 m -ś måtåł
imperativus
sg
2 matåj

inf matać (2). ◊ praes 2 sg måtåsz (1). ◊ 3 sg måtå (3). ◊ 3 pl måtają (2). ◊ praet 2 sg m -ś måtåł (1). ◊ imp 2 sg matåj (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Posługiwać się kłamstwem, oszustwem, wybiegami, świadomym gmatwaniem dla osiągnięcia własnych celów lub udowodnienia własnych twierdzeń; mendacio fallere Mącz, Cn; fallere, mendacium dicere a. facere Cn [w tym: w polemikach religijnych (3)] (10): Niemátay ſama zla żono Dawno twoy fals obaczono. RejKup L; Yáċ bych wierził by tho była Prawda/ bos tu motoił [lege: matał] ſyła, RejKup m8v; BielKom F6; KrowObr 157v; Melecius/ Witalis/ y Paulinus mienią ſię mieć ſpołecżność ztobą: wierzełbych gdyby to ieden mowił: lecż ábo dwá matáią/ ábo wſzyſcy. SkarJedn 110.

matać kim (2): BielKron 94v; Improbi hominis est mendacio fallere, Nie należy ná dobrego człowieká mátáć kim/ omyláć kogo. Mącz 216c.

W połączeniach szeregowych (2): Ruſza krzywym rozumem/ kłáma/ bredźi/ mata/ Spráwy ſwe vwikłáne báłámuctwem łata KlonWor 2, 47.

Szereg: »fałsz przynosić i matać« (1): Ieden tylo prawdę ma y mowi/ á inni wſzyſcy fałſz przynoſzą y matáią. SkarJedn 39.

Synonim: kłamać.

Formacje współrdzenne: omatać, wymatać, zmatać.

Cf MATAJĄCY, MATANIE

AŻ