Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MĘCZENNICA

Następne hasło: MĘCZENNICTWO »

MĘCZENNICKI (8) ai

-nn- (6), -ńn- (2).

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja

sg
m	N	męczennicki	f	N	męczennickå	n	N
	A			A			A	męczennicki(e)

pl
N	subst	męczennicki(e)
G		męczennickich
L		męczennickich

sg m N męczennicki (1). ◊ f N męczennickå (1). ◊ n A męczennicki(e) (1). ◊ pl N subst męczennicki(e) (1). ◊ G męczennickich (3). ◊ L męczennickich (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) – XVII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „męczennik” (8)
- a. Właściwy męczennikom (2)
- b. Złożony z męczenników (1)
- c. Dokonany przez męczenników (1)

Przymiotnik od „męczennik” (8): SkarŻyw 179 marg, 532 marg, 576; Do krolewſkich/ práwi/ zamkow nikt nie pielgrzymuie/ á do grobow męczenniczkich y krolowie iezdżą SkarKaz 41b.

a. Właściwy męczennikom (2): Náyduie ſię y wielkie a práwie męcżennickie ſerce w tych pobożnych Krolách/ iſz przed Tyrránem wielkim Herodem [...] pytáć ſię o innym [...] krolu Zydowſkim śmieli SkarŻyw 27, 328 marg.

b. Złożony z męczenników (1):

W połączeniu szeregowym (1): Zbor ćię Apoſtolſki/ y pocżet Prorocki/ zaſtęp Męcżennicki/ y then okrąg źiemſki/ wſzytko ćię wyznawa ArtKanc N19.

c. Dokonany przez męczenników (1): bo potomkowie o wſzjtkich zwjćięſtwách męcżennickich dowiedzieli ſię. SkarŻyw 131.

Cf MĘCZENNICZY, MĘCZENNIKOW, MĘCZEŃSKI