« Poprzednie hasło: [MIANOWISKO] | Następne hasło: MIANOWNICZY » |
MIANOWITY (15) ai
a oraz o jasne.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | mianowity | f | N | n | N | mianowit(e) | |
G | G | G | mianowit(e)go | |||||
A | mianowity | A | A | mianowit(e) | ||||
I | I | mianowitą | I |
pl | ||
---|---|---|
G | mianowitych | |
A | subst | mianowité |
L | mianowitych |
sg m N mianowity (2). ◊ A mianowity (1). ◊ f I mianowitą (2). ◊ n N mianowit(e) (2). ◊ G mianowit(e)go (1). ◊ A mianowit(e) (3). ◊ pl [G mianowitych.] ◊ A subst mianowité (4); -é (3), -(e) (1). ◊ [L mianowitych.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.
W charakterystycznych połączeniach: mianowite(-y,-a) krzywdy, podatek, przykład, rozkazanie (6), umowa, wola.
»mianowity a oznajmiony« (1): bo ych M. any radzycz any obmiſlacz nycz niechczą yedno czo bi bilo za miſlya a wolyą yey M. myanowythą a oznaymyoną LibLeg 10/115.
»pewny i mianowity« (1): á ináczéy ná żadnéy [elekcyjej] Páná nie pozwáláć/ iedno z tákową pewną á miánowitą vmową: Iż nam piérwéy Práwá wſzytkié/ Przywileie y Wolnośći náſzé/ któré ſą/ [...] poprzyśiąc ma. SarnStat 117.
Synonim: 1. pewny.
Cf MIANOWANY, [MIANOWATY], NIEMIANOWITY
ZCh