[zaloguj się]

MIANOWANY (225) part praet pass

mianowany (198), mianowan (26), mianowany a. mianowan (1).

pf (181), impf (22), pf a. impf (22); impf: BielKron 16, 336, 345v, 359, KwiatKsiąż I3, KuczbKat 55, 245, WujJudConf 31v, KochPs 125, CzechEp 102, 238, KochCz, LatHar 275, WujNT 222, Rom 15/20, 1.Tim 6/20, s. 744, SarnStat 89, 104, 893, KlonKr, PaxLiz; pf a. impf: RejPs 59v, HistAl 48, BielKom D2, GroicPorz gg3, BielKron 60v, 148v, 335v, 368v, GrzegRóżn, Mącz 58a, OrzQuin, RejPos 150v, KuczbKat 235, WujJudConf 120v, BudNT, StryjKron 692, ReszPrz, WerKaz, ArtKanc, LatHar 36, 496, SarnStat 279.

-an- (224), -ąn- (1).

Pierwsze a oraz o jasne (w tym w a 3 r. błędne znakowanie). ◊ W formach niezłożonych sg m i n a pochylone. ◊ W formie niezłożonej sg f a jasne. ◊ W formach złożonych i N pl m pers a jasne.

Fleksja
sg
mNmianowany, mianowan fNmianowanå, mianowana, mianowan(a) nNmianowåno, mianowané
Gmianowanégo Gmianowanéj Gmianowanégo
Dmianowan(e)mu D D
Amianowany, mianowan(e)go Amianowaną A
Imianowanym Imianowaną I
Lmianowanym Lmianowanéj L
pl
N m pers mianowani
subst mianowané
G mianowanych
D mianowanym
A m pers mianowané
subst mianowané
I m mianowanymi, mianowanémi
f mianowanémi
L mianowanych
V subst mianowan(e)
inne formy
sg m N a. A - mianowany; pl N a. A subst - mianowany

sg m N mianowany (21), mianowan (17); ~ (attrib) mianowany (13); ~ (praed) mianowån (17), mianowany (5); -any GroicPorz, OrzQuin, KochPs, ReszPrz; -ån : -any BielKron (2 : 1).G mianowanégo (5); -égo (2), -(e)go (3).D mianowan(e)mu (1).A mianowany (7), mianowan(e)go (2).N a. A mianowany (1).I mianowanym (6).L mianowanym (4).f N mianowanå (4), mianowana (1), mianowan(a) (1); ~ (attrib) -å (1); ~ (praed) -å (3) RejAp, WerKaz, WujNT, -a (1) BielKron.G mianowanéj (13); -éj (5), -(e)j (8).A mianowaną (3).I mianowaną (1).L mianowanéj (1).n N mianowåno (6), mianowané (5); -é (2), -(e) (3); ~ (attrib) -é (1); ~ (praed) -o (6) RejPos (3), BudNT, ActReg, WujNT, -é (4) GórnDworz, KuczbKat, SarnStat (2).G mianowanégo (3); -égo (1), -(e)go (2).pl N m pers mianowani (25). subst mianowané (15); -é (3), -(e) (12).G mianowanych (35).D mianowanym (4).A m pers mianowané (3); -é (1), -(e) (2). subst mianowané (24); -é (10), -(e) (14).N a. A subst mianowany ZapWar (2).I m mianowanymi (2) ZapWar, CzechEp, mianowanémi (1) SarnStat. f mianowanémi (1).L mianowanych (10).V subst mianowan(e) (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: mianowany od kogo (7), przez kogo (4), u kogo (pl) (1).

stp s.v. mianować, Cn notuje, Linde XVIII w.

1. Naz(y)wany (39):
a. Noszący nazwę, imię (19):
α. O imieniu własnym (15): vſtáwiamy: iż Piotr álbo Máćiéy v ſądu ták miánowány [...] przez Woźnégo trzykroć iáwnie ma bydź wołan SarnStat 757.

mianowan dla czego [= o pochodzeniu nazwy] (1): Abowiem ten koń dla okrutnego wezrzenia ludzi żárł/ miánowan ieſth Bucifal/ ábo dla známieniá/ iże głowę miał ná wrzas cielcá HistAl A8.

mianowany od czego [= o pochodzeniu nazwy] (2): támże oſiedli gdzie dziś zową Podláſze/ drudzy ná Wołyniu/ od rzeki Wolhi miánowáni Wołyńcy BielKron 336, 7v.

mianowany z czego [= czyim imieniem] (1): braná Ruben iedná/ druga braná Iudá/ á trzećia braná Lewi. (marg) [...] brany miáſtá świętego miánowáne z imion przerzecżonych pokolenia znáczą nam práwo dźiedźiczne kroleſtwá niebieſkiego [...] (–) BibRadz Ez 48/31.

mianowan kim (2): Nie będzyeſz miánowan Iakobem/ ále Izráel będzye imię twoie BielKron 16; StryjKron 692.

Z przytoczeniem nazwy własnej w mianowniku [mianowany + nazwa (6), nazwa + mianowany (3)] (9): HistAl A6v, A8; BielKom D2, G6; bowiem [królowa Edwiga] byłá vrodźiłá dzyewkę miánowáną Elżbietá Bonifácya BielKron 382, 7v, 318, 336, 368v.

Wyrażenie: »[jakim] imieniem, przezwiskiem mianowan(y)« (1 : 1): KochCz A4v; Mowiłem z nim oſobnie/ że tu do nas zyidźie. Democilłus imieniem/ od wſzech miánowány PaxLiz D3v.
β. O nazwie pospolitej używanej w danym języku (4):

mianowan czym (1): Tenże teſz ſpoſob około licżby/ ktory Arithmetiką ieſt nazwan: y owielkosciach ktory Geometrią bywa mianowąn KwiatKsiąż I3.

Wyrażenie: »[jakim] imieniem, przezwiskiem, przez [jakie] przezwisko mianowany« (1 : 1 : 1): GroicPorz gg3; BielKron 263; A wſzákże ſpy y dáni iákimkolwiek przezwiſkiem miánowáné/ wſzyſcy poddáni nam y pánóm ſwym [...] oddawáć będą. SarnStat 279.
b. Określany jakimś wyrazem związanym z cechą, funkcją itp. (20): Mącz 58a; RejPos 150v; CzechEp 102; O Tymotheuſzu/ ſtrzeż náuki tobie powierzoney: wiáruiąc ſię proznych nowośći ſłow/ y ſprzeczánia fałecznie miánowáney vmieiętnośći [falsi nominis scientiae]/ ktorą ſię niektorzy popiſuiąc/ odpádli od wiáry. WujNT 1.Tim 6/20.

mianowan kim, czym (14): RejPs 59v; Diar 87; OrzQuin P3; Przeto [biskupi] w Piſmie świętym/ cżęſto Páſterzmi Owiec ſą miánowáni KuczbKat 245, 235; WujJudConf 120v; CzechEp 238; ReszPrz 88; A wſzákoż dobra małżonká ſłuſznie może być miánowána pánią domu WerKaz 287; ArtKanc H7; LatHar 36, 275, 496. Cf Wyrażenie.

Z przytoczeniem określenia w mianowniku [mianowan + określenie (1), określenie + mianowan (1)] (2): BielKron 60v; Zygmunt to ſtáry: [...] Oćiec pokoiu miánowan od wſzytkich KlonKr F2.

Wyrażenie: »[jakim] nazwiskiem mianowany« (1): Thuć dopiero widźiemy iáko ſzáthan ſzáleie/ [...] áby ſwego Bogá nieznáiomego Prorokom/ Kryſtuſowi/ y Apoſtołom/ Bogá indefinitá/ Bogá Iſtność/ Bogá Troiákiego/ y inſzemi potwornemi nazwiſkámi miánowánego obronił GrzegRóżn F4v.
Szereg: »naz(y)wan(y) (a. wezwany), (i, albo, a) mianowan(y)« [szyk 3 : 2] (5): OrzQuin P3; CzechEp 238; ArtKanc H7; Zdrowáś Márya. Weſel ſię pánią názwána/ Y krolową miánowána LatHar 496, 36.
2. Wymawiany, powiedziany; o którym się mówi; wspominany; enunciatus Calep; renunciatus Cn (4): KuczbKat 55; Lecż porubſtwo y wſzelka niecżyſtotá/ álbo łákomſtwo/ niech áni miánowano będzie v was/ iáko przy ſtoi świętym. BudNT Eph 5/4; Calep 364b; A gdy ſię ſpełniło ośm dni iżby obrzezano dźiećiątko: názwano ieſt imię iego IESVS: ktore było miánowano od ániołá [quod vocatum est ab angelo] pierwey niżli ſię w żywoćie poczęło. WujNT Luc 2/21.
3. Wymieniony, znajdujący się w jakimś tekście, stanowiący temat wypowiedzi, wzmiankowany (często z podaniem imienia) (155): UstPraw D3; WIelekroć tu Pruſacy miánowáni będą/ przeto o nich trzebá wiedzieć temu kto cżćie. BielKron 345v, 148v; zgładzmy ten naród nienádány/ Niech Izráhel nie będźie wiecznie miánowány [et non memoretur nomen Israel ultra Ps 82/5]. KochPs 125; ActReg 136; WujNT Rom 15/20; Dożywoćie oycowi z dźiećmi dáné/ á choćia téż dźieći niebyłyby miánowáné expreſsè, [...] tedy ieden w dożywoćiu znich/ á nie więcey ma zoſtać SarnStat 86, 300.

mianowany w czym [= gdzie] (6): Diar 79; BielKron 359; Auguſtyn ś. [...] przypomina/ że w Kśięgách dźieiow Krolewſkich miánowáne bywáią niektorych Prorokow imioná y kśięgi/ ále niemáſz ich in Canone WujJudConf 31v; Za przywileiem Ieo Królewſkiéy Mćzi/ nikomu zgołá nie ieſt wolno pſałtérzá tego/ [...] bez dołożenia ſámego autorá/ ná wtóré drukowáć: [...] Ktoby ináczéy vczynił/ wſzytki kśięgi tráći/ y winę do ſkárbu Ieo Króléwſkiéy Mćzi w przywileiu miánowáną przepada. KochPs [217] [idem] KochFr 135; SkarKazSej 658b.

Wyrażenie: »osobliwie mianowany« (2): Diar 79; TOć ieſt wypiſanie narodu Iezuſá Kryſtuſá ſyná Dawidowego/ ſyná Abráhámowego. (marg) Dawid y Abráhám tu ſą oſobliwie miánowáni dla obietnic im vcżynionych [...] (–) BibRadz Matth 1/1.
a. Wyliczony; numeratus PolAnt (5): Owo mas reieſtr ſpyſany [...] Na ktorem ſą mianowany Dzys przet panſky ſąd pozwany. RejKup e7v; BibRadz Num 1/17; BielKron 214v; KuczbKat 140; Tákże y Apoſtoł Páweł/ opiſuiąc też dzień on ſądny: to też onim powieda/ iż Bog káżdemu odda wedle vcżynkow iego. Rzy: 2 f 6. A 1. Kor: 3 f 6. Gál: 6. f 7. A 2. Kor: 5. f 10. [...] (–) [...] tedy to wiedz iż żadnego właſnego przećiwieńſtwá niemáſz. A to naprzod dla tego: że ná tych mieyſcách od ćiebie miánowánych/ nie dla tego ſie vcżynki przypomináią [...]: iákoby ony miáły być przycżyną vſpráwiedliwienia náſzego CzechRozm 214.
b. Wskazany jako ten, o którym można coś orzec (1): Pátrzayże záſię czo piſmá powiedáią: Iż fundáment żadny inſzy wiáry y zbáwienia náſzego nam wyſtáwion być niemoże/ iedno iedenże Pan náſz Iezus Kriſtus. Braná też żadna inſza nie może być miánowána ktorąbyſmy do thego miáſtá wniść mieli/ iedno on ieſt fortá/ [...] á przeń ieſli kto nie wnidzye/ iuż iną braną żadną wniść nie może RejAp 181v.
c. Wyrażony nazwą, zapisany jako wyraz (1): Grzechow odpuſzczenie ktore pierwey miłośći było przypiſáne/ teraz záśię wierze iey przypiſuie. Skąd káżdy poznáć może/ iż ono z oboygá pochodzi/ y z nádzieie ktemu/ choćiaż tylko iedná ktora z tych cnot bywa miánowána. Bo kiedy ſię wiele przyczyn do iednego ſkutku ſchadzáią/ tedy piſmo poſpolićie wſpomina tylko iednę WujNT 222.
d. O którym była mowa w poprzednim tekście lub będzie w następującym (131):
α. Wprowadzony w celu skrócenia tekstu, uniknięcia konieczności powtarzania (97): Słońce/ mieſiąc/ gwiazdy/ y rozmáite plánety [...]/ y ine wſſytki okręgi niebieſkie/ ták też obłoki wodne iáko y ogniſte wyſláwiayćie dziwne nád ſobą ſpráwy iego. To wſſytki niebieſkye miánowáne rzeczy y inych wiele właſnie to maćie vczynić náwſſem wyſláwiáć imię páná ſwego RejPs 217v; Diar 52; Olbráchtowi poſtąpili w Sląſku dzyerżeć kſięſtwá/ wielki Głogow/ Kożuchow/ Włodźiſław Sprotáne/ Opáwę/ Toſzek/ Byton/ Kroſno/ Carnow/ Zieloną gorę [...] y ine dzyerżáwy [...] y wzyął Olbrácht zá rázem ty kſięſtwá miánowáne w Sląſku. BielKron 397, 38v, 215v, 246, 335v, 336v (11); KwiatKsiąż I3v; RejAp 29, 46v, 108; GórnDworz E2v, S2v; HistRzym 22; RejPos 16; BielSat C; CzechRozm 17v, 154v, 158; CzechEp 369, 419; BielRozm 15; Kmieć ma mieć [...] ty ſtátki/ woz/ ślą/ chomątá/ ſánie/ pomoſty/ widły do gnoiu/ drábiny do żytá [...]. A Vrzędnik ma tego doyźrzeć [...]/ ieſli te miánowáne ſtátki káżdy kmieć ma. GostGosp 30; Vrzędóm wſzyſtkim Stárośćim y Dźierżawcóm náſzym/ ták vrzędóm miaſt y miáſteczek náſzych/ iáko y poddánych [...] roſkázuiemy/ áby [...] to wſzyſtko hultáyſtwo [...] od miaſt exkludowáli [...]. A ktoby z tákowych miánowánych vrzędów álbo pánów tákié hultáyſtwo [...] ćiérpiał/ [...] pozwány pro poena duplici quatuordecim marcarum SarnStat 522, 940, 972, 1180, 1181.

mianowany gdzie (3): Oznáymuie wielkie zámieſzánia ktore ná świećie być miáły przy początku onych kroleſtw miánowánych w 2. Kápitule. BibRadz I 451a marg; SkarŻyw 595; SarnStat 52.

Wyrażenia: »niżej mianowany« (2): SkarŻyw 595; ktorzi tho vczcziwy Ludzie nyſsy mianowany zobu stron jako sliachetny michal Kętrzinsky y Zamtaka [...] iest polozely ſsumę ZapKościer 1587/73.

»wyż(sz)ej, poprzod (a. wprzod), przed tym trochę, z przodku, z wirzchu mianowany« = supradictus JanStat, JanPrzyw; superius nominatus JanStat; praemissus JanPrzyw [szyk 52 : 1] (45 : 5 : 1 : 1 : 1): ZapWar 1545 nr 2646, 1548 nr 2668, 1549 nr 2662, 1550 nr 2665, 2676; Diar 81, 94; LubPs G2 marg; GroicPorz bb2; BibRadz Ez 40/33; GórnDworz N3; BielSpr 31; CzechRozm 19, 130v, 138v; StryjKron 16, 180, 542; Stoymyż tu przy tych X. K. ſłowách (ktore też/ przedtym trochę miánowáni Pátreſowie/ ſzyrzey y iáſniey wywodzą.) CzechEp 267, 13; Toć podobno grżechy y Węgierſką Koronę/ á prżez one rżeczy z prżodku miánowáne zgubiły y śiłá inych Pańſtw ná świećie. GórnRozm M3; ZapKościer 1587/73v [2 r.]; GostGospSieb +2v; W tych tedy cnotach wyſzſzey miánowánych/ miłoſnik Oycżyzny roſkochywáć ſie ma Phil D2; WysKaz 21; pátrz Tit. Inuaſio domus. [...] kędy potwiérdza miánowáné wysſzéy Státutá. SarnStat 499, 12, 13, 54, 72, 85 (26); CzahTr Hv.

Szereg: »mianowany, (i) opisany« (2): ZapWar 1545 nr 2646; Te ſą zamki ku Egru wyżſzy miánowáne/ Po obu ſtron Syxowá dobrze opiſáne. CzahTr Hv.
αα. W funkcji rzeczownika (6): Diar 58; Iáko też ono był okazał nád Iozephem/ nád Tobiaſzem/ nád Zuzánną [...] y inych przykłádow wiele/ iż on nigdy nie opuſzcża wiernych ſwych [...]. A iáko záſię záwżdy mśćił ſie nád ſprzećiwniki thych miánowánych y wſzythkich wiernych ſwoich. RejPos 26v; CzechEp 312; LatHar 277; Wſzákże deputuiemy y wyſyłamy Rewizory/ Wielmożnégo Piotrá Zborowſkiégo/ Woiewodę Sędomiérzkiégo/ y Vrodzonégo Andrzeiá Dębowſkiégo/ Káſztelaná Siérádzkiégo/ rć. [...] A ieſliby który prze śmierć álbo chorobę z miánowánych nie mógł bydź ná téy rewiziiéy/ inſzégo ná to mieyſce deputuiemy. SarnStat 392 [idem] 402.
β. Wprowadzony w celu podkreślenia ciągłości tekstowej (34): BielKron 159, 207; lecż ſam Epiphánius/ teraz miánowány/ y inſzy/ inácżey nieco o tych lećiech rozumieią. LatHar 510, 276; á zwłaſczá któré [artykuły] ku pożytku [...] Króleſtwá Polſkiégo częſto miánowánégo [saepe fati JanPrzyw 16]/ y onégo obywátelów śćiągáią ſie/ [...] będźiem trzymáć. SarnStat 893, 939.
Wyrażenie: »wyż(sz)ej, pierwej, przed tym mianowany; jako wyż(sz)ej, pirwej mianowano jest« = prius nominatus, superius notatus JanStat (22 : 2 : 1; 2 : 1): MetrKor 37/2v; ConPiotr 34; czo ssyę thesz dotycze zasczia miedzy vyssey mianovanymy pany xyedzem oborskym a myedzy panem Viernossem [...] thedy tesz ych Miloscz panowye then wssythek postempek vyrokiem swym wnyvecz obroczili ZapWar 1550 nr 2665, 1548 nr 2667, 1549 nr 2662, 1550 nr 2665 [3 r.], 2676; BielKron 209v; A przeto tu Pan [...] opowiedáć racży/ iż to ieſt náwiętſzy węzeł [...] miłowáć Páná Bogá ſwego. A to/ iáko pirwey miánowano ieſt/ iż temu żaden doſyć vcżynić nie może. RejPos 230v, 287, 304v; RejZwierc 79; BielSpr b4; StryjKron 427; GórnRozm Mv; ZapKościer 1587/73; przez tego towárzyſzá rozumieć mamy/ ábo mężá ktorey białeygłowy/ przed tym miánowáney/ to ieſt Euodiey/ [...] ábo niektorego pomocniká Páwłowego WujNT 692; SarnStat 103, 188, 372, 453, 852 (9).
Szereg: »mianowan a wspomienion« (1): TAk iáko wyzſzey miánowano á wſpomieniono ieſt/ iż thá Ewányelia s. ſłuſznie przywłaſzcżoná ieſt od zborow ſwięthych dniowi dziſieyſzemu RejPos 287.
e. praw. Wskazany jako współwinny; w funkcji rzeczownika (2): ILekroć v ſądu [...] kto będźie obwinión/ á potym páná álbo złoczyńce/ álbo towárzyſzá będźie miánował/ y będźie twiérdźił/ że zá iego roſkazániém to vczynił: á ón miánowány w téy ſpráwie przyſzedſzy [ille tunc principalis veniens JanStat 631] wyſwobodźi ji twiérdząc/ iż vczynił zá iego roſkazániém: Vſtáwiamy/ iż ón pozwány wolno od ſądu będźie mógł odiśdź SarnStat 580.
Szereg: »pozwany i mianowany« (1): A tákowi w dźiedźicznych y inych ſpráwách pozwáni y miánowáni v ſądu náſzégo [citati et ... nominati JanStat 630] ieſli ſądu náſzégo zechcą ſie vchrónić/ [...] tedy ſkázuiemy/ iż od tego czáſu przerzeczeni pozwáni [...] będą miáni zá práwem zwyćiężoné. SarnStat 580.
4. Naznaczony, ustanowiony; designatus, destinatus, editus, electus, nominatus, renuntiatus, selectus Cn (26): Diar 25; RejAp 165v; á ná oſtátnich liśćiéch Wići/ będźie miánowan dźiéń [nominabitur dies JanStat 695] Séymików Powiátowych. SarnStat 129; A Ieſliby kto tákową wolność y przeſpieczeńſtwo poſpolité pod miánowánym czáſem [sub praescripto tempore JanStat 513] którymkolwiek ſpoſobem [...] zgwałćił SarnStat 243 [idem] 783.
Szeregi: »mianowany i deklarowany« (2): Ponieważ że tu ieſt to podwysſzenié Arend/ y nieco z dożywoć gołych miánowáné y declárowáné/ y tu iuż ma bydź oddawáné SarnStat 104 [idem] 89.

»mianowany i naznaczony« (1): tedy zá rádą PP. Rad/ y pozwoleniém wſzech ſtanów oboygá narodu miánowáné/ y náznáczoné tu ſą ná tym Séymie dobrá ſtołu náſzégo Królewſkiégo SarnStat 25.

»złożony a mianowany« (1): a yeſly by ſſya przydalo wthim czaſzye mnye ſlozonym a myanowanym zebych yąth a wyazenye wſyąth, [...] slyvbuyą thakye pod szwą thczya a wyarą ze nyechczą nyczyeſcz any pycz [...] aſz bych zaſſya wypuſczon był MetrKor 37/2v.

a. Wybrany, powołany na stanowisko, podniesiony do jakiejś godności (12): ZapWar 1550 nr 2665; WujNT Hebr 11/8; Iż vczćiwy Pan Wincenty Kiełbáſá [...] do kośćiołá przerzeczonégo Chełminſkiégo/ przez ſámégo Páná Królá Káźimiérzá ieſt miánowan [nominatus JanStat 876] SarnStat 1097, 344, 415, 441.

mianowany na co (1): Instructia na Siem Pograniczni Voloski. Commissarzom Krolia Iego Mczi [...] Na ktory ſſam mianowany Comiſzarze Vrodzony Andrzei Steczina Lubelſzki y Sniathinſzki, Voicziech Stharzechowſzki. Belſzki. i Drohobiczki. LibLeg 11/131v.

W połączeniu szeregowym (1): Aczkolwiek Biſkupi y kápłani mogą być miánowáni/ obieráni/ y praeſentowáni od krolow/ [...] wſzákże nie mogą być poświęceni y poſtánowieni/ iedno od Biſkupow WujNT 744.

Szeregi: »naznaczony i mianowany« (1): PRzeto vſtáwiamy [...]: áby káżdégo Séymu Wálnégo náznáczeni y miánowáni byli z rad Koronnych oſób ſzeſnaśćie/ [...] którzyby przy nas vſtáwicznie byli SarnStat 39.

»mianowany i (a) przeźrzany« [szyk 1 : 1] (2): Słuchayże pilno [...]/ iákie to było poſelſtwo s táiemnice Troyce s. do tey pánny iuż miánowáney/ y z dawná przeźrzáney ku pocżęciu tego to cżłowiecżeńſtwá Páńſkiego RejPos 271, 305.

»mianowany i wybrany« (1): którzy ku vczynieniu przerzeczonych rzeczy z náſzémi przez Miſtrzá y Zakon miánowánémi y wybránémi [nominandos et eligendos JanStat 849] niech ſie ziádą SarnStat 1072.

b. Zaproponowany, zgłoszony jako kandydat (3): gdźie Piſárzá nie będźie/ ná Powiátowym ſéymie będą miánowáć cztéry oſoby ná ten vrząd godné: [...] z których cztérzech ták miánowánych oſób [nominatis personis JanStat 496] iednemu z nich damy Piſárſtwo SarnStat 912 [idem] 562.
Wyrażenie: »na urząd mianowany« (1): Gdy ten domowi/ Senat przyzowie onego ná vrząd miánowánego [renunciatum]/ nátychmiaſt ſtárſzy powtorzy mu ono wſzytko co mu zádano ModrzBaz 46.
c. Wezwany, przywołany (2): ták iż kto piérwéy ſpráwę począł/ piérwéy niech będźie miánowan [prius nominetur JanStat 490] y odpráwion SarnStat 784.
Szereg: »mianowany i przyzwany« (1): ále inni práwuiący ſie/ ná wtórym mieyſcu nápiſáni/ niech będą miánowáni/ y ku ſłuchániu przyzwáni [nominentur et ... evocentur JanStat 490]. SarnStat 784.
*** Bez wystarczającego kontekstu (1): Nominatus, Miánowány/ Nárzeczony/ też sławny/ Zacny. Mącz 249c.

Synonimy: 1. nazwany, nazywany; 3. wspomieniony; d. przerzeczony; 4. deklarowany, naznaczony, podany, złożony; a. obrany, wybrany.

Cf MIANOWAĆ, [MIANOWATY], MIANOWITY, NIEMIANOWANY

ZCh