![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: MIELA | Następne hasło: MIELĄCY » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
[MIELAĆ vb impf
mielać a. miełać, milać a. miłać, melać a. mełać.
Teksty nie oznaczają pochyleń.
Fleksja
| indicativus | ||
|---|---|---|
| praes | ||
| sg | pl | |
| 3 | mielå | mielają |
praes 3 sg mielå. ◊ 3 pl mielają.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Iter. od „mleć” ‘rozgniatać, rozcierać na drobne cząsteczki’:
'mielać co: W którem [młynie] jest 8 kół, jedna woda miela słody, żyto i pszenicę LustrKrak I 9, 11; LustrLub 22; W którem [młynie] słody swe mielają LustrPom 104.
mielać w czym: A do tego młyna telko gościnne wsi milają, bo te 3 wsi królewskie w paczyńskich i w miesckioh melają. LustrSand 178; Powiada gromada, że ta jedna wioska w nim[w młynie] mila, LustrSand 309. Cf mielać co.
Formacje współrdzenne cf MLEĆ.]
FP